Harry Pater in actie [foto: Barbara van Geffen]
Laatst bijgewerkt: 28.08.2024
Mijn naam is Harry Pater en ik woon in de Achterhoekse stad Doetinchem. Al sinds begin jaren ’70 bezoek ik (vooral rock) concerten en al vanaf het allereerste optreden had ik een camera bij me. Dat allereerste concert was overigens van Long Tall Ernie & the Shakers in de feesttent (bijna achter ons huis) tijdens de jaarlijkse winkelweek in mijn geboorteplaats Nieuw-Amsterdam in de provincie Drenthe. Dáár zag ik ook bands als Lemming, Lucifer en Bonnie St. Claire & Unit Gloria.
FOTOGRAFIE
Ik begon met een simpele camera, maar zodra ik genoeg gespaard had schafte ik een (tweedehands) semiprofessionele spiegelreflexcamera van het Oostduitse merk Praktica aan. Daar zat een kleine telelens bij. Kort daarna kocht ik een toeter van een 300mm telelens plus teleconverter (die de brandpuntafstand verdubbelde, maar de lichtgevoeligheid reduceerde), die ik meenam naar concerten van Queen in Ahoy (1979), de Rolling Stones en iets later Simon & Garfunkel in de Rotterdamse Kuip in 1982. Toen mocht je nog gewoon je camera met telelens meenemen als bezoeker, dàt waren nog eens tijden…
Enkele jaren later schakelde ik over op het merk Canon (ik ruilde mijn Praktica en lenzen in), met als eerste de semiautomatische AV1, later kwam daar een AE1 bij, met de nodige tele- en groothoeklenzen. Later ruilde ik deze camera’s in voor een EOS 60 en later kwam daar een EOS 300 bij. Ik maakte tienduizenden foto’s met deze analoge camera’s, zowel zwart-wit, kleur als kleuren dia’s. In 2003 kocht ik de digitale versie van de EOS 300, de Canon EOS 300D. In 2010 kwam daarvoor in de plaats de Canon EOS 20D, wat een geweldige camera is voor concertfotografie. In december 2014 kon ik een Canon EOS 60D overnemen, die nog geschikter blijkt voor concertfotografie dan de 20D, dus voortaan schiet ik vooral met deze camera!
DRIVE-IN DISCO/(ROCK)BANDS
In 1975 was ik al enkele jaren actief als disc jockey bij de Instuif in het Jeugdgebouw (later De Welput geheten) van de plaatselijke kerk, samen met enkele vrienden. De opzet was om ‘de jeugd’ uit de kroegen en discotheken te houden. We noemden onze discotheek Suzie Q. Toen we inmiddels te oud waren geworden namen jongere kerkjeugdleden het van ons over. De nieuwe naam werd Barracuda, geleid door mijn jongere broer Albert en zijn vrienden. Wij gingen verder als drive-in discotheek, onder de naam Suzie Q Disko Sjoo en we speelden voornamelijk onze muziek in de regio zuid-Drenthe. In die tijd was wekelijks na LosVast de Dikvoormekaarshow op Hilversum 3 te beluisteren, waarin het typetje Ome Joop wekelijks brieven van luisteraars beantwoordde. Dus stuurde ik een briefkaartje naar hem en wonder boven wonder las hij de hele brief voor èn noemde hij de naam Suzie Q Disko Sjoo maar liefst twee keer! Omdat ik het programma altijd opnam kon ik daar een mooie jingle van maken.
RAIN v.l.n.r. Henk Bouwman, Henk Vugteveen en Hendrikus Vugteveen
Enkele vrienden waren een band begonnen. Eerst onder de naam RAIN en enkele jaren later, in een andere bezetting werd dat LUMBERJACK, met goede vriend Henk Bouwman als leadzanger/gitarist. Omdat ik geen instrument bespeelde werd ik aangesteld als manager. De band deed eens mee aan een talentenjacht in het dorp Nieuwlande, in de buurt van Hoogeveen. Daaraan deden mee een kunstfluiter, een zangduo zonder begeleiding zodat de bandleden gevraagd werden deze te begeleiden. Toen onze band mocht spelen kwam er veel applaus na de cover van Anybody’s Answer van Grand Funk Railroad. De winnaar was een jonge jongen op piano, die jaren later beroemd werd (in ons land) als Jan Vayne. Lumberjack hield er een optreden aan over, waar helaas weinig publiek op af kwam. Maar verder kwamen er vrij veel optredens, meestal als package deal van band met Suzie Q. De band repeteerde in een voormalige varkensschuur bij de boerderij in de buurt van Schoonoord, in het buurtschap Coehoorn, waar bassist Joop Grit en zijn broer en geluidsman Albert woonden.
LUMBERJACK v.l.n.r. Henk Bouwman, Alfred de Blaauw, Joop Grit en Johan Knecht.
Veel repetities werden opgenomen, vaak met ondergetekende achter de knoppen. Omdat ik nogal kritisch was als we demo’s gingen opnemen (valse nootjes in solo’s, tekstfouten, etc.) vonden de muzikanten dat niet altijd prettig. In 1996 selecteerde ik 18 tracks voor een in beperkte oplage (20 stuks allemaal gesigneerd door de vier bandleden) uitgebrachte cd, getiteld Lumberjack. Het gaat om voornamelijk eigen nummers (meestal door gitarist Alfred de Blaauw geschreven), enkele covers en drie live-opnamen, waarvan één met zang van Lemming-zanger Wally Slot. die enkele keren met de band optrad als gastzanger. Bij de cd-presentatie in Henk’s huis, waar de vier bandleden elkaar na 15 jaar voor het eerst weer zagen, lieten ze weten blij te zijn dat ik gelukkig de juiste versies had geselecteerd!
LUMBERJACK eerste bezetting tijdens repetitie: v.l.n.r. Henk, Bert Jagt (drums), Alfred en Joop
De cd is hier te beluisteren!
Toen Alfred en drummer Johan Knecht ermee wilden stoppen besloten Henk en Joop andere muziek te gaan maken, enigszins in de stijl van het Engelse Magna Carta en met covers van o.m. John Denver. De bandnaam werd SEASON. Weer werd ik gevraagd manager te worden, maar na aanvankelijk succes om optredens te regelen bleek dat na enige tijd erg lastig. Toen de bandleden besloten een gospelgroep te worden ben ik daarmee gestopt. Enkele jaren later werd ik benaderd door wat jongere muzikanten uit mijn geboortedorp, die onder de naam Take Notion voornamelijk covers speelden, o.m. van Eric Clapton. Voor de drie muzikanten en twee zangeressen verzorgde ik het live-geluid. Toen deze band, na eerst een wisseling van gitarist, er ook de brui aangaf, besloot ik om me met andere dingen op muziekgebied bezig te houden, vooral met popjournalistiek.
RADIO
Al op jonge leeftijd was ik zeer geïnteresseerd in het medium radio. Radio Luxembourg 208 was favoriet, daar luisterde ik ’s avonds op bed naar met mijn oordopjes in. De piratenzenders uit Engeland kon ik niet ontvangen en Radio Veronica’s schip lag te ver verwijderd en werd ’s avonds door een sterke Duitse zender gestoord. Gelukkig kwam daar Radio Nordsee International oftewel Radio Noordzee (RNI) die dankzij een veel sterkere zender dan Veronica keihard uit mijn transistor radio schalde. Daar hoorde ik voor het eerst André van Duin als Dik Voormekaar en dj’s als Ferry Maat, Alfred Lagarde en Leo van der Goot (live van boord) . Pas toen Veronica van 192 naar 538 verhuisde leerde ik daar prima dj’s als Lex Harding, Rob Out, Tom Collins en anderen kennen.
In de buurt waren ook veel piraten actief, maar die draaiden vooral Nederlandstalige smartlappen. Ik heb wel enkele programma’s gemaakt voor regionale (Radio Rosetta!) en lokale piratenzenders, maar ik was te bang dat de zender opgerold zou worden terwijl ik bezig was… ik heb zelf ook een klein FM zendertje gebouwd die ongeveer 2 kilometer verder nog te ontvangen was en daarop draaide ik ‘de betere popmuziek’ oftewel mijn eigen smaak. Ik wilde liefst legaal radio maken en omdat er toen nog geen lokale omroepen waren toegestaan was de enige legale optie de ziekenhuisomroep.
NOTE: although translated as sick broadcaster, it should be read as hospital radio!
In 1975 draaide ik enkele maanden mee als aspirant presentator van het zaterdagavondprogramma van de Emmer Ziekenomroep in het Scheperziekenhuis in het uit de kluiten gegroeide dorp Emmen. Ik werd ingewerkt door twee ervaren ziekenomroepers, die later landelijk bekend/beroemd werden: Willem Bemboom en Evert ten Napel. Later respectievelijk NOS Journaal presentator/verslaggever en voetbalcommentator bij NOS Studio Sport. Aardige kerels, maar verstand van inwerken van een nerveuze nieuweling hadden ze niet! Ik mocht ongeveer om de drie platen er eentje aan- of afkondigen. Dit ging dus wekenlang zo en hoewel ik er op aandrong, veranderde er amper iets. Ik besloot ermee te stoppen.
In 1976 las ik in de plaatselijke krant dat er in de stad Coevorden (ongeveer even ver rijden als naar Emmen, van mijn huis) op 12 mei ook een ziekenhuisomroep was gestart, in het Aleida Kramer Stichting Ziekenhuis, onder de naam AKSZO (Aleida Kramer Stichting Zieken Omroep). In dat artikel werd iemand geïnterviewd die bevriend was met mijn ouders. Ik belde hem op, kreeg meteen een uitnodiging om een keer langs te komen. Dat deed ik enkele dagen later en voor ik het wist werd ik aangenomen als technicus bij een nieuw programma: eerst een uur lang gewijde muziek en daarna een uur licht-klassieke muziek. Toegegeven nou niet meteen mijn favoriete genres, maar ik dacht bij mezelf ‘dan ben ik in elk geval binnen!’
Een tijdje daarna ging ik naar het populaire verzoekplatenprogramma, wat veel meer mijn stijl was èn ik kon daar regelmatig het een ander van mijn smaak draaien. Bovendien mocht ik na één proefprogramma aan de slag als presentator. Omdat ik blijkbaar goede ideeën naar voren bracht bij de maandelijkse medewerkersvergaderingen èn al snel heel goed kon opschieten met programmaleider Loe Rutte, werd ik steeds meer betrokken bij bijzondere activiteiten, zoals interviews en opnemen van concerten van koren en orkesten.
Op een gegeven moment stelde ik voor om een maandelijks programmablaadje te maken, waarin alle uitzendingen vermeld stonden, met de namen van de medewerkers erbij en daarnaast wat verstrooiende informatie. Dit blad heette Lijn 4 (naar de knop van de draadomroep waarop de omroep te horen was) en werd eerst door een van de vrijwilligers gestencild en later in offset gedrukt door de huisdrukkerij van het ziekenhuis in Hardenberg, waarmee gefuseerd was.
Jaarlijks verzorgde de omroep overdag een ongeveer 8 uur durende uitzending op de Piekiesmarkt, middenin de zomer (laatste zaterdag van juli) en op de Ganzenmarkt, in het najaar (2e maandag in november). In de eerste jaren leenden we daarvoor een schaftkeet van de gemeente of een caravan van iemand, waarin we de apparatuur aansloten. In die tijd was het niet mogelijk om op een andere manier om de uitzending naar het ziekenhuis en de drie verzorgingstehuizen over te brengen dan met kilometerslange kabels langs lantaarnpalen. Dit werd doorgaans op de vrijdag (Piekiesmarkt) of zaterdag (Ganzenmarkt) door een groep vrijwilligers gedaan. Dat ging altijd goed! Opruimen gebeurde doorgaans op de dag zelf, waarbij het regelmatig erg koud en met sneeuw na de Ganzenmarkt was. De ziekenomroep ging steeds professioneler werken en regelmatig zorgde ik voor regionale artiesten in de studio, die een nieuwe single hadden. Daardoor kwam ik in contact met Henk Bemboom (de broer van Willem) die samen met Jan Bloemsma eigenaar was van de Flowertree Studio, die halverwege Erica en Schoonebeek stond. Henk was verantwoordelijk voor nogal wat regionale artiesten, waarvoor hij vaak muziek en teksten schreef en de opnamen produceerde.
Zijn bekendste groep was ongetwijfeld de van de hits Eppo en Boer Harms bekende Dutch Boys. Met deze drie mannen had ik ook goede contacten en ik ben dan ook regelmatig met hen mee geweest naar radio-uitzendingen waarin ze moesten optreden, zoals het goed beluisterde LosVast van Jan Rietman. Ik nam dan altijd opnameapparatuur mee (eerst de Uher van de ziekenomroep, later een handiger draagbaar cassettedeck. Ter plaatse waren we altijd backstage en dus sprak ik regelmatig andere optredende artiesten aan voor een kort gesprekje (en altijd een korte ‘stationcall’ waarin de omroep werd genoemd), de meeste wilden dat wel doen.
Voordat ik met de Dutch Boys mee ging was ik al enkele keren bij LosVast geweest en toen de uitzending vanuit dé discotheek van Coevorden (Smitty’s Palace) kwam regelde ik dat ik daar mocht komen. Ik had Ben Cramer gevraagd voor een gesprekje, maar die zei steeds ‘nu even niet, straks’, iets wat hij zeker 4x herhaalde. Toen ik net zou beginnen met een gesprek met alle zes Dolly Dots wilde hij ineens wel praten… maar ik liet hem weten dat ik eerst druk met die leuke dames zou gaan praten. Dat gesprek was heel leuk en gezellig en Ben Cramer heb ik niet meer gesproken… In de loop der jaren heb ik (soms samen met een van de andere vrijwilligers) heel wat artiesten geïnterviewd. Een kleine opsomming: Willem Duijn, de Zangeres Zonder Naam, The Cats, Demis Roussos, Corry Konings, Jan en Zwaan, Duo Karst, Herman Brood, Bart de Graaff, Piet Veerman, Alides Hidding (Time Bandits) en Lee Towers. Door deze ervaringen en omdat ik al vrij jong redelijk in het Engels kon en durfde praten was het later geen probleem om over te stappen naar het interviewen voor de verschillende muziekmedia (zie verderop).
Omdat Loe Rutte in januari 1988 terug ging naar zijn geboortegrond werd ik unaniem door bestuur en medewerkers tot nieuwe programmaleider benoemd. Daarvoor was ik al actief in het overlegorgaan van de Drentse zieken- en bejaardenomroepen en van daaruit benoemd als rayonvertegenwoordiger van de omroepen in Drenthe en Groningen, in het landelijk bestuur van de VHN, de Vereniging Huisomroepen Nederland, de overkoepelende organisatie. Daar werkte ik in eerste instantie mee in de redactie van het contactblad Van Huis Uit (VHU), waarmee ik doorging nadat de AKSZO gestopt was. Begin deze eeuw werd VHU niet meer gedrukt, maar eerst per e-mail verzonden en later in de website geïntegreerd. Dit werk heb ik tot eind 2016 gedaan; na 40 jaar huisomroepwerk was het voor mij afgelopen. Helaas was het daarmee feitelijk ook voorbij met VHU, want sindsdien zijn er slechts enkele korte nieuwsbrieven verschenen.
In april 1992 was de allerlaatste uitzending van de Coevorder ziekenomroep, omdat het gebouw gedeeltelijk werd gesloopt en daarna tot verpleeghuis omgebouwd. Daarin was geen plaats voor een omroep en ook de plaatselijke verzorgingstehuizen hadden er geen geld voor over, dus was stoppen de enige optie. In 1994 verscheen het boek Dit was Lijn 4, het door mij geschreven en samengestelde boek over de volledige geschiedenis van de ziekenomroep. Het was erg leuk om dit boek te maken, dat ook heel veel foto’s bevat en gedrukt door het bedrijf van mijn oudste broer Jan.
MAGNA CARTA
De Engelse folkrockband Magna Carta was de eerste bekende buitenlandse band die ik live zag in theater De Muzeval in Emmen, in 1976 en 1978. In 1992 had ik een interview geregeld met bandleider en oprichter Chris Simpson, voorafgaand aan een optreden in Kampen, wat erg leuk was. Was ook bij een optreden in de bovenzaal van een café in Coevorden (met zo’n 15 mensen als publiek, inclusief barpersoneel) en het 25 jarig jubileumconcert in Muziekcentrum Vredenburg Utrecht woonde ik ook bij en kort na mijn verhuizing in 1999 zag ik de band in het theater in Zevenaar. Na afloop met Chris en echtgenote en zangeres Linda gekletst, ze herkenden me nog van Kampen. Het jaar erna speelden ze in de buurt van Didam en ook daar was het persoonlijk contact erg plezierig.
In 2001 vroeg Chris me om ‘press officer’ te worden en twee jaar later om de website als webmaster te verzorgen, omdat de vorige (Engelse) ermee wilde stoppen. Tot op de dag van vandaag ben ik zowel webmaster als press officer; sinds de nieuwe website in september 2020 online is, met steeds meer plezier. In al die jaren was ik bij veel concerten tijdens de jaarlijkse Nederlandse tournees (meestal in het voorjaar èn het najaar) en daarnaast bij onder meer het concert in The Cavern Club in Liverpool, ter gelegenheid van Chris’ 65e verjaardag (geregeld door inmiddels ex-vrouw Linda) in 2007 en het afscheidsconcert in Koninklijk Theater Carré in 2009 in Amsterdam. Dat afscheid was achteraf uitsluitend van de bezetting Chris, Linda en Matthijs Barnhoorn). Sindsdien verschillende bezettingen, zoals vier verschillende duo’s, enkele trio’s en de huidige line-up: Chris Simpson, Ken Nicol (gitaren, mandoline), Wendy Ross (viool) en Will Stock (fretless bass).
Helaas werd de in september 2020 geplande allerlaatste Nederlandse tournee vanwege Covid-19 uitgesteld tot september 2021. In januari 2020 werd het allerlaatste Britse Magna Carta concert gegeven in Noord Yorkshire; dit werd gefilmd en zal later dit jaar op DVD worden uitgebracht, als onderdeel van een box set. Uiteindelijk kwam er in het najaar van 2022 toch nog die twee keer uitgestelde allerlaatste Nederlandse tournee, bestaande uit acht concerten binnen tien dagen. Dat er belangstelling voor was werd bewezen: alle optredens waren uitverkocht. De box set kwam in oktober 2022 uit, bestaand uit 3 cd’s en 1 DVD, onder de titel “When All Is Said And Done”. De bezetting tijdens de allerlaatste tour bestond uit:
van links naar rechts: Doug Morter (gitaar, zang), Wendy Ross (viool, achtergrondzang), Chris Simpson (zang, mondharmonica) en Eddie Jackson (basgitaar)
NOIZE ROCKMAGAZINE
Eind 1989 begonnen Henry Knegt en ik ons eigen rockmagazine NOIZE, een onregelmatig verschijnend blad (zelf in elkaar gezet) dat in offset gedrukt werd en door ons zelf in het noorden en oosten van het land verspreid over platenzaken en tijdschriftenwinkels. We deden heel veel interviews met vaak opkomende nieuwe bands, zoals Quireboys, Toranaga, Little Angels, Giant, Little Caesar èn bekende namen als Ten Years After, Golden Earring, Adrian Vandenberg (toen in Whitesnake), Marillion, The Cross (Roger Taylor van Queen), Black Sabbath, Nils Lofgren, Joe-Lynn Turner, Europe, Saga, Yes, Brian May, Cozy Powell, Herman Brood, Harry Muskee, Toto, Thunder, Molly Hatchet, Blackfoot en Metallica. In 1996 gingen we met NOIZE naar internet (www.noizeonline.nl), waar je veel interviews en foto’s (van de hand van zowel Henry als mij) kon vinden. Helaas is deze website sinds 2013 niet meer online.
MUSIC MAKER / MUSICMAKER
Tussen november 2000 en december 2002 werkte ik als redacteur van het muzikantenvakblad Music Maker. Ik deed daar veel interviews en fotografeerde ook regelmatig. Korte tijd nadat ik het blad had verlaten werd dit overgenomen door de toenmalige hoofdredacteur. Helaas ging dat niet voorspoedig en eind 2005 was er zelfs sprake van dat de uitgever failliet zou gaan en daarmee het blad zou verdwijnen. Gelukkig werd het blad net op tijd overgenomen en van de ondergang gered. Sinds begin 2006 verschijnt Musicmaker (met een iets gewijzigde naam) weer maandelijks en wordt het steeds beter. Vanaf het tweede nummer van 2006 werk ik als vrijwilliger mee aan het blad, als een van de correctoren en ook regelmatig als interviewer en fotograaf. Dit doe ik ook voor het zusterblad De Bassist, dat sinds 2007 vier keer per jaar verschijnt. Voor Musicmaker mocht ik verschillende favoriete muzikanten interviewen, zoals mijn all-time hero John Fogerty en ex-Rolling Stones gitarist Mick Taylor (mijn eerste voor het blad), Ronnie James Dio, Glenn Hughes, Ilse DeLange, Marillion (h en Pete), Gary Moore, Uli Jon Roth, Beth Hart, Steve Vai, Joe Satriani, Ritchie Blackmore en echtgenote Candice Night, John Waite, Dana Fuchs en heel Deep Purple (behalve drummer Ian Paice, die pas een half uur voor het concert per motorfiets arriveerde).
Helaas… de 500e editie van Musicmaker was meteen de allerlaatste op papier, belangrijkste reden is de tegenvallende advertentieverkoop en de grote concurrentie op de ‘bladenmarkt’. Musicmaker gaat wèl door op internet: http://www.musicmaker.nl/
LUST FOR LIFE EN WEBSITES
Daarnaast werkte ik mee aan het glossy muziekblad REVOLVER, dat sinds enkele jaren is omgedoopt in (Revolver’s) Lust For Life. Voor de website van dit blad schrijf ik regelmatig concertrecensies, meestal vergezeld door foto’s van mijn hand. De meest recente recensies op deze site kun je snel vinden via deze link: Sinds mei 2013 werk ik als vrijwilliger mee aan Classicrockmag.nl. Helaas is deze site begin 2021 gestopt en voor een deel ondergebracht in de Lust For Life website. Daarnaast schrijf en fotografeer ik (ook als vrijwilliger) voor het internet magazine Bluesmagazine.nl, dat in 2016 de European Blues Award in de categorie Media won. Ook werkte ik mee aan de inmiddels opgeheven websites Bluesrockpagina.nl en Blues-RockReview.nl. Tenslotte fotografeer ik als vrijwilliger voor hèt poppodium van de Achterhoek, de DRU Cultuurfabriek (sinds begin 2020 DRU Industriepark genaamd) in Ulft. Regelmatig schreef ik ook recensies voor het (inmiddels opgeheven) weblog. Sinds 2018 werk ik nu en dan mee aan de website Livestreammagazine.nl, waar ik concertverslagen (inclusief foto’s) voor aanlever. Sinds 2022 werk ik mee aan BluestownMusic.nl, waarvoor ik voornamelijk albumrecensies schrijf.
PUBLICATIES
Door mij gemaakte artikelen, tekst bijdragen en/of foto’s verschenen in onder meer onderstaande media:
Tijdschriften:
Bouwtips – later Bouwplannen, weekblad met bouwtips door heel Nederland in 4 regio-edities
Lijn 4 (maandelijks programmablad van Ziekenomroep AKSZO Coevorden)
Van Huis Uit (contactorgaan van de Vereniging Huisomroepen Nederland)
NOIZE Rockmagazine
Music Maker / Musicmaker
iO Pages
De Bassist
Revolver
(Revolver’s) Lust For Life
Lust For Life
Boeken:
Dit was LIJN 4 – De geschiedenis van de Ziekenomroep AKSZO Coevorden 1975-1992 (geschreven en samengesteld door Harry Pater) (1994)
RO-D-YS Any Time – Een Groninger beatlegende (Wiebe Klijnstra en Wessel Gernaat) (2008)
Dicht op het nieuws – Ooggetuigen fotograferen voor Nu.nl (samengesteld door Chris Heijmans) (2009), hierin staat de foto van Delain-zangeres Charlotte Wessels, waarmee ik de tweede prijs won in een fotowedstrijd in 2008
Popmuziek Van Dag Tot Dag – Jaren ’70 (Ton van Draanen en Tom Blomberg) (2010)
Parkpop 30 jaar (samengesteld door Ferry Bovet) (2010) – hierin staan 18 foto’s die ik op het festival maakte
Fans Will Be Friends (Voor Queen En Vaderland II) (Edger Hamer) op pagina 88 staat mijn foto van Freddie Mercury, die ik in 1984 in de Groenoordhal in Leiden maakte (2016)
Loepzuiver (Stef Woestenenk) op pagina 23 staat mijn foto van Stef Woestenenk en Alan Gascoigne (2017)
Websites:
Ik werk(te) mee aan onderstaande websites (NB: zonder link = niet meer actief)
www.classicrockmag.nl
www.bluesrockpagina.nl
www.noizerockmagazine.nl
www.lflmagazine.nl
www.nu.nl
www.nufoto.nl regelmatig zijn foto’s van mij hier gepubliceerd
www.vhn.nl website Vereniging Huisomroepen Nederland
www.magnacarta-music.com officiële website Britse akoestische band Magna Carta
www.vandaagindemuziek.nl 365 dagen per jaar feiten uit de muziekhistorie
www.dru-industriepark.nl bij het Achterhoekse cultuurcentrum ben ik als vrijwilliger betrokken (poppodium en filmhuis)
http://drucultuurfabriek.blogspot.nl/ hierop verschenen regelmatig concert- en theaterrecensies en foto’s van mijn hand
www.debassist.nl
www.bluesmagazine.nl
www.bluestownmusic.nl
www.musicmaker.nl
www.livestreammagazine.nl
MIJN CONCERTEN EN INTERVIEWS
Een uitgebreide lijst met namen van artiesten en bands die ik live heb gezien, gesproken en/of ontmoet vind je hier