(Gepubliceerd in Music Maker #9 – september 2001)
Het Californische kwartet Venice bestaat uit vier neven (geen familie in Liverpool) met Lennon als achternaam. Het zijn de broers Michael (gitaar, zang en productie) en Mark (zang) en de broers Pat (gitaar en zang) en Kipp (zang). Ze wonen allemaal in Venice Beach. De close-harmony muziek van Venice roept herinneringen op Crosby, Stills & Nash, Eagles, the Beach Boys en Jackson Browne. Met name sinds de release van de Twee Meter Sessies-cd in 1999 is de groep zeer populair in ons land. Dit jaar deed Venice een clubtour en deze zomer verschenen de vier op diverse festivals (Parkpop, Bospop, UT-pop). Music Maker sprak met twee neven: Michael en Pat Lennon.
TEKST EN FOTOGRAFIE: HARRY PATER
Michael Lennon: ‘Ik ben ooit op m’n vijfde als drummer begonnen. M’n oudere broer zat in een band die The Other Half heette en zelfs nog eens voor The Doors geopend heeft. Al hun spullen stonden in onze garage, want daar repeteerden ze en daar was ik vaak bij. Toen m’n broer naar Vietnam moest werd de band opgeheven. Ik zat dan vaak aan de instrumenten en vond het machtig interessant om langs de gitaarhals te strijken. M’n vriendjes namen tennisrackets mee en deden alsof ze gitaar speelden, terwijl ik drumde.
Toen ik een jaar of twaalf was zat ik in een schoolbandje en toen leerde een vriend me wat grepen op de gitaar. Vanaf dat moment heeft de gitaar me nooit meer losgelaten. M’n ouders betaalden wat lessen en al gauw hadden we een bandje, waarmee we op school optraden. Toen ik een jaar of zeventien was richtte ik Venice op, al heette de band toen nog niet zo, samen met wat vrienden. Ik leerde pianospelen en vandaar uit ook liedjes te schrijven.’
‘Op een gegeven moment vroeg ik m’n neef Kipp erbij en samen begonnen we zelf liedjes te schrijven. Niet lang daarna kwam mijn jongere broertje Mark in de band en vier jaar later kwam Kipps oudere broer Pat erbij en toen ontstond de band pas echt. We zijn nu 22 jaar bij elkaar. In 1991 maakten we ons eerste album voor Atlantic Records. Daar kregen we problemen mee. Ze wilden ons volgende album niet uitbrengen en wij konden niets doen vanwege het contract dat we hij bij hen hadden getekend. Pas na een paar jaar kwamen we bij Vanguard Records, die Born and Raised uitbrachten en later Spin Art. Voordat we bij Vanguard tekenden brachten we twee cd’s in eigen beheer uit, The Garage Demos 1 & 2, die we nog altijd veel verkopen bij optredens. Momenteel bereiden we een nieuw album voor en zijn we in onderhandeling met een aantal labels voor een nieuw contract. Wellicht dat we bij een nieuwe maatschappij ook de Garage Demos als box-set gaan uitbrengen, want er is veel vraag naar.’
Nederland
Pat Lennon: ‘In Amerika spelen we eigenlijk alleen in Californië: San Francisco, L.A., San Diego. Daar hebben we veel fans, maar in feite concentreren we ons voornamelijk op West-Europa en dan vooral Nederland. Hier hebben we zóveel fans. Ongelooflijk! Van de Twee Meter Sessies-cd die alleen hier is uitgebracht, hadden we dit voorjaar al meer dan 45.000 exemplaren verkocht, iets wat wij amper konden geloven. Begin dit jaar speelden we in Duitsland, waar we tien optredens met Styx deden. Ondanks dat vrijwel niemand ons kende verkochten we daar toch heel veel cd’s.
Het is de bedoeling onze populariteit in Nederland uit te breiden en daarnaast te proberen voet aan de grond te krijgen in de andere Benelux landen, Scandinavië en Duitsland. Maar Nederland is het belangrijkste land.’
‘Jan Douwe Kroeske heeft daarbij een grote rol gespeeld. Uiteindelijk hebben we drie verschillende Twee Meter Sessies met hem met hem gedaan. De laatste deden we in L.A., waar we hem lieten zien waar we vandaan komen. Daar regelden we dat zowel David Crosby als Jackson Browne meespeelden. We namen respectievelijk Guinnevere en For a Dancer met hen op. Dat deden we in de studio van Jackson, die Michael en ik grotendeels gebouwd hebben. Van die drie sessies zijn de beste stukken op cd gezet en dat is dus onze bestverkochte plaat tot nu toe. Via Jan Douwe kwamen we in contact met Syb van De Kast, die ook een fan bleek te zijn. We deden samen met hem de song If I Were You in een talkshow van JD en daarna nodigde Syb ons uit voor de concerten die zij in het Gelredome deden. Wij dachten eerst dat wij het voorprogramma zouden zijn, maar we traden meerdere keren op tijdens het optreden van De Kast en deden gezamenlijk een stuk of vier nummers. Dat was fantastisch om te doen. Alle leden van De Kast zijn goede vrienden van ons geworden en die concerten leverden ons een hoop nieuwe fans op!’
Geen profs
Omdat Venice nog niet echt veel verdient, hebben de bandleden ‘gewoon’ werk: Pat en Michael Lennon hebben de afgelopen jaren een aantal studio’s ingericht. Pat is eigenlijk timmerman en maakt naast de consoles voor de apparatuur ook houten opbergdozen voor microfoons, die hij jewelboxes noemt. Michael en Pat maken ook gobo’s: geluiddichte schotten van een soort plexiglas op wieltjes die in de studio’s gebruikt worden. Na de studio van Jackson Browne te hebben ingericht volgden die van onder meer J.D. Souther, Danny Kortchmar en Patrick Leonard. Michael doet de verdere techniek en productie bij de opnamen van Venice en bij verschillende andere artiesten, meestal in z’n eigen studio.
Produceren
Michael Lennon: ‘Ik heb de laatste twee Venice-cd’s geproduceerd en er ook de techniek voor gedaan. Spin Art werd gemixed door Thom Panunzio, die gewerkt heeft met onder meer U2, Bruce Springsteen, Tom Petty en the Pretenders. De enige ervaring die ik met productie en techniek had was bij het maken van demo’s van m’n eigen songs en die we als Venice maakten.
Momenteel werk ik aan het album van John Vester, een vriend van me. die ook het een en ander heeft geschreven voor Born and Raised. Ik produceer, doe de techniek, heb aan enkele songs meegeschreven, speel erop mee en Venice doet de achtergrondzang. Het is leuk voor iemand anders te produceren. Als ik met Venice bezig ben, kan ik toch moeilijker afstand nemen. Toen we onze eerste plaat opnamen hadden we een producer en een technicus en dat frustreerde me behoorlijk. Als er vals gezongen werd duurde het heel lang voordat ze de tape weer op de juiste plaats hadden. Er werd ook te veel gepraat. Als ik achter de knoppen zit gaat dat allemaal veel sneller, vooral ook omdat ik immers al meer dan twintig jaar met deze gasten werk, ik weet wat ze kunnen.
Ik ben een controlfreak, ben altijd met het geluid bezig en vooral op festivals kan dat zeer frustrerend werken, omdat je dan meestal geen soundcheck kunt doen. Ik bemoei me echter altijd vooral met de monitoring, want die is bij een band als de onze essentieel. We moeten onszelf en elkaar goed kunnen horen, omdat we anders fouten gaan maken of vals zingen en vooral dat laatste is iets dat wij ons niet kunnen veroorloven.’
Songs schrijven
Michael Lennon: ‘Ik schrijf m’n songs doorgaans op de gitaar. Een riff of een beat en van daaruit werk ik verder. Vaak heb ik alleen een melodie of een refrein of een stukje tekst. Zo ging het bij nummers als The Man You Think I Am, One Quiet Day, The Road To Where You Are en The Family Tree. Deze song wordt overal gewaardeerd, maar vooral in Nederland doordat het bij begrafenissen en herdenkingsdiensten na de Vuurwerkramp in Enschede werd gespeeld. Het was voor ons een grote eer dat er zóveel nabestaanden bij ons optreden in Enschede waren gekomen. Veel van die mensen wilden ons graag spreken en daar was gelukkig tijd en ruimte voor geregeld. Er vloeiden veel tranen, ook bij ons. Om terug te komen op dat schrijven van songs, ik laat het dan aan Kipp of Mark horen en zij komen dan met ideeën die we verwerken. Uiteindelijk presenteren we de song aan de rest van de groep, die dan soms ook met suggesties komt, waarna we de uiteindelijke versie maken. Iemand leerde me ooit de D-A-D/G-A-D-stemmingen en ik ontdekte al die verschillende akkoorden en hoe het allemaal veranderde als ik m’n vingers wat verzette.’
Webstek: www.venicecentral.com