(Gepubliceerd in NOIZE Rockmagazine #4 – oktober-december 1990)
INTERVIEW/FOTOGRAFIE: HENRY KNEGT & HARRY PATER
Soms is het werken voor een rockmagazine wel heel erg leuk, vooral als je in de gelegenheid wordt gesteld om een lid van je favoriete band (sinds 1973 al!) aan de tand te voelen. In dit geval betreft het QUEEN-drummer Roger Taylor (eigenlijk Roger Meddows Taylor), die met zijn ‘hobbyband’ THE CROSS sinds maart van dit jaar een nieuw album op de markt heeft onder de titel Mad, Bad And Dangerous To Know.
THE CROSS bestaat uit: Roger Taylor: zang, slaggitaar, percussie; Spike Edney: keyboards, zang; Josh Macrae: drums; Peter Noone: basgitaar en Clayton Moss: leadgitaar.
In PC 69 in het Westduitse Bielefeld had NOIZE een interview met Roger geregeld, voorafgaand aan het optreden. We mochten de soundcheck meemaken en daarbij bleek er een zeer onaangename storing in de PA-installatie te zijn, waardoor het humeur van Roger er niet beter op werd. Gevolg: het interview zou pas na afloop van het optreden plaatsvinden, in ons geval ver na middernacht en als je dan de volgende ochtend toch om half negen op je werk moet zijn en de terugreis minstens drie uur is, is dat natuurlijk geen pretje! Maar al dit ongemak werd door The Cross geheel goedgemaakt met een spetterend live optreden (waarbij ook verscheidene Nederlandse Queen- en Cross fans aanwezig waren) en met een leuk gesprek met de gehele band, waarbij de heren zich als prima gesprekspartners ontpopten, die erg veel humor in hun antwoorden deden.
Wil je de band in actie zien, ga dan 3 november naar Paradiso in Amsterdam, want daar treedt The Cross op!
We begonnen het gesprek met de vraag aan Roger hoe is The Cross eigenlijk ontstaan?
‘Roger: vraag mij maar niet, ik weet het niet. lk zat in een band en toen kwamen zij op mij af, ik was dronken en ze zeiden tegen mij: wil je bij ons in de band komen motherfucker?! Nee…!’
Ik hoorde iets over een grote auditie?
Roger: ‘Ja, kijk… Queen is een grote band en ik zit er nog steeds in en het gaat goed en ik ben de drummer. Maar voor mij werken ze niet hard genoeg, ik hou van veel werken en ik wilde in een werkende band, een hele goede ook, anders en terug naar de roots. Ik werk al jaren met Spike, al vijf jaar, met Queen. We wilden een echte band en geen sessieband. We wilden ook geen oudjes, een echte band net zoals Queen begon, zeventien jaar geleden. Dat is de enige manier om het te doen, iedereen moet ook meedoen vanaf de grond, iedereen moet ook evenveel geld krijgen en niet zoals bij Bon Jovi waar twee veel geld krijgen of bij Dire Straits waar er één het meeste krijgt, En bij Queen? Bij Queen krijgt iedereen het geld, Queen is een echte band en die andere die ik net noemde niet!’
Spike: ‘We hebben wel audities gehouden. We hebben een advertentie gezet “musici gevraagd” en we hebben er verder niets bijgezet. Duizenden reacties: drummers, bassisten en gitaristen. We hebben toen onze intuïtie moeten gebruiken voor de eerste schifting. Uiteindelijk hebben we vijftig drummers, vijftig bassisten en vijftig gitaristen laten opdraven over drie dagen verdeeld. Een nachtmerrie! Ze wisten niet voor wie ze moesten spelen. Roger en ik waren niet zichtbaar aanwezig. Na een week bleven we zitten met deze drie heren, alles puur op instinct dus.’
Roger: ‘We wilden jonge mensen met energie en Engeland heeft deze mensen, dat is altijd al zo geweest, alhoewel het nu een land is van stank en rotzooi. De muziekscene is shit in Engeland, maar er zitten geweldige musici, bijvoorbeeld Clapton, Beck… Hendrix moest zelfs naar Engeland om door te breken dus… Zulke musici wilden we hebben en daar zitten ze nu, een complete rotzooi, pardon, musici!’
Spike: ‘Het moet wel een goede keuze geweest zijn, want na drie jaar hebben we nog steeds dezelfde line-up en we hebben nog steeds geen succes, we strijden nog steeds.’
Roger: ‘Het is een vreemde wereld. Ikzelf zit in Queen en dat betekent een hoop problemen voor The Cross, dit is werkelijk een goede band en één ding in de wereld weet ik en dat is rock & roll bands, dàt is mijn leven en ik weet dat dit een goede groep is. Maar dat ik in Queen zit doet deze groep pijn, maar we komen er wel overheen. We spelen goed live, maken wel redelijke platen, iedereen kan schrijven en iedereen schreef aan het nieuwste album en die was goed. De volgende wordt nog beter. De eerste elpee, Move It die tellen we eigenlijk niet mee.’
Peter: ‘Roger had al veel ingespeeld voor het eerste album en toen kwamen wij pas aan, en daarna gingen we meteen optreden terwijl wij de songs nog niet gespeeld hadden, en toen zeiden de mensen dat de optredens beter klonken dan de eerste elpee, Als The Cross dit album had opgenomen had het ook heel anders geklonken.’
Spike: ‘We zijn hier natuurlijk ook vanwege dat eerste album.’
Roger: ‘Het is simpel, als je een groep wilt hebben moet je realistisch zijn, je hebt geld nodig en om geld te krijgen moet je eerst een album maken. Ik maakte het album, Spike hielp met wat vrienden, het waren echt sessies, de band was toen eigenlijk nog niet klaar, we tellen dat album dus eigenlijk niet mee. Feitelijk is het ons eerste album, maar de tweede is het eigenlijke eerste album.’
Dus eigenlijk maakte je drie soloalbums (in 1981 Fun In Space en in 1984 Strange Frontier en nu Shove It dus in 1987) en toen kwam The Cross.
Roger: ‘Eigenlijk wel., dat heb je goed gezien.’
Wat is het verschil voor jou om in Queen of in The Cross te zitten?
Roger ‘Het zijn twee verschillende jobs: ik ben een kwart van Queen en daarin schrijft iedereen, iedereen speelt keyboards en gitaar, maar ze kunnen de drums niet bespelen, ha ha ha. En drie van ons kunnen zingen, John niet. Het is geweldig en het gaat goed, maar we toeren niet, Freddie wil niet, hij zit liever in de studio. We hebben veel interesse maar het is geen tijdrovende carrière. Het is geweldig en we houden van elkaar. De gevechten in de band hebben we al lang achter ons, we kunnen goed met elkaar overweg en we maken leuke muziek, maar dit is alsof ik weer jong ben, ik hou er van en we spelen nu voor vier- á vijfhonderd man, een paar supports voor Marius Müller-Westernhagen (een Duitse rocker, red.) en later speelden we voor zeventigduizend man in Gelsenkirchen, het is erg opwindend, gelukkig is de afstand tussen ‘t publiek en ons klein. Het is elke dag weer een uitdaging. Op het festival in Gelsenkirchen met alleen basisuitrusting ging het prima. Voor de meesten van ons was het de eerste keer om voor zoveel mensen te spelen. We spelen op elk podium, we hebben wat dat betreft geen beperkingen. Onze promotor vond ons beter tot ons recht komen voor een groter publiek dan voor een kleiner publiek. Vorige week deden we een optreden in de Melkweg in Amsterdam en dat was een nachtmerrie voor ons. We hadden geen eigen apparatuur, het was hun PA, hun versterkers, etc., maar het was wel leuk, het publiek was erg enthousiast.’
Hoe speel je het liefst, het publiek vlak voor je of met een grote ruimte ertussen?
Roger: ‘Persoonlijk speel ik liever in kleinere zalen, als je het publiek maar mee hebt, Ik speel voor mijn plezier, Op een festival is het natuurlijk anders, zoals bijvoorbeeld in St. Wende, geen stagedivers.’
De enige cover die The Cross speelt is Foxy Lady van Jimi Hendrix. Waarom deze song?
Roger: ‘Heb je een half uur de tijd? Jimi Hendrix is mijn all-time favorite hero, nog meer als John Lennon. Ik heb hem ook een paar keer zien optreden. Freddie ook trouwens. Voor mij is hij de grootste rock & roll musicus, de Paganini van de gitaar. Spike: ” En Clayton Moss is ook een briljante gitarist.’ Roger: ‘Oh… die, dat is een shit guy, hij gooit z’n sokken zomaar het publiek in! Nee, even serieus nu, ik heb met vele gitaristen gewerkt en hij is erg goed. Foxy Lady is ook een song die veel mensen niet kennen en de Hendrix-opname was eigenlijk ook niet zo’n goede, heel erg snel en zo. Wij vonden dat een cover van dat nummer een goed idee zou zijn.’ Spike: ‘Het kwam toen we in Montreux de tweede elpee opnamen. We dronken toen wat aan de bar, we jamden wat en toen speelden we deze song en later namen we ‘m op.’
Clayton, wie is jouw favoriete gitarist?
Clayton: ‘Roger Taylor is mijn favoriet… Nee, ik heb teveel favorieten! (na enige aandrang van de andere musici) Larry Carlton en Joe Satriani.’ Roger: ‘Mijn favoriete nog levende gitarist is Jeff Beck.’ Peter: ‘Mijn favoriete bassisten zijn John Paul Jones, John Paul Jones, Phil Lynott en de bassist van The Clash (Paul Simonon; HP).’ Josh: ‘Mijn favoriete drummer? John Bonham, zijn gekte… ik luister er nu niet meer naar.’ Spike: ‘Ik vind Stevie Wonder artistiek heel leuk als keyboardspeler.’ Roger: ‘De allerbeste drummer is zonder twijfel John Bonham, die was iedereen honderdvijftig jaar vooruit, ik kende hem. Hij stond met beide voeten op de grond, een beest, hij kon de rock & roll spelen zoals niemand dat kon en kan. Ik kan een heleboel niet spelen dat hij wel kan spelen en ik kan heel veel spelen, al zeg ik het zelf! Maar ik ken niemand die die dingen kan spelen zoals John Bonham dat kon.’
Waarom speel je gitaar en geen drums in The Cross?
Roger: ‘Het is niet leuk om in twee groepen dezelfde taak te hebben. Ik zing en speel slaggitaar en ik componeer, daarom werkt het, anders is het mentaal niet op te brengen, dan zou ik net Phil Collins zijn. Wat heb ik toch met die man! Phil Collins, de man die je moet zien, alles tegelijk te doen en voor iedereen. Maar we houden van hem, een vriendelijke man!’
Shove It verscheen op Virgin Records, Mad, Bad And Dangerous op EMI. Vandaar deze snelle wisseling? (Queen zit al sinds het begin bij EMI overigens).
Roger: ‘Tja, je moet je leven beteren nietwaar? Virgin wilde een soort Boy George-elpee, á la Phil Collins en dit is een rock & roll groep en dat wilden ze niet en toen wisten wij: goodbye Virgin! Maar ik had al weinig vertrouwen in maagden…’
Van Queen zijn er vele tientallen (zo niet honderden) bootlegs in de omloop, wat vindt Roger daar van?
Roger: ‘Ik wou dat ik er tien procent van kreeg. lk geloof dat er nu negenenzeventig van Queen zijn. Kijk: we leven een goed leven, we bestaan. De bootlegger heeft ook een goed leven, de mensen betalen zich blauw, we zijn niet arm. Mij kan het niet schelen, ik kan er mee leven. Ik kocht een keer een bootleg van Hendrix, net na Monterey, en op de andere kant stond Otis Redding. Geweldig en ik betaalde er vijftien pond voor in 1970 en dat is een van de beste die ik ooit kocht, zoveel plezier heb ik er van gehad.’
Wat zijn de toekomstplannen van The Cross?
Clayton: ‘We willen de grootste greep van de wereld worden!’ Roger: ‘Alleen deze week nog niet, we starten pas en we moeten nog een berg beklimmen. We gaan door en we hebben genoeg kwaliteit in huis. The Cross is een kleine familie en we kunnen bijna iedereen een poepie laten ruiken omdat het meeste rotzooi is. Watch out motherfuckers we’re coming! Wat Queen betreft; de groep is de afgelopen maanden de studio ingedoken om een opvolger voor The Miracle op te nemen, die volgens plan nog voor het eind van dit jaar zal uitkomen. We zijn benieuwd!’
Zoals bekend heeft Queen-bassist John Deacon zich teruggetrokken uit de muziekwereld na het overlijden van Freddie Mercury in 1991 en nu werken Roger Taylor en Brian May al meerdere jaren met veel succes samen met de Amerikaanse zanger Adam Lambert onder de naam Queen+ Adam Lambert.
Daarvóór werkten ze samen met zanger Paul Rodgers (bekend van FREE, Bad Company en The Firm) onder de naam Queen+Paul Rodgers.
Na enkele succesvolle tournees en het gezamenlijke album The Cosmos Rocks (2008) gingen ze verder met Adam Lambert.
Voor zover bekend is The Cross opgeheven al werkt Roger Taylor nog wel met enkele bandleden samen. In 2021 toerde hij door het Verenigd Koninkrijk om het album Outsider te promoten.