(gepubliceerd in NOIZE Rockmagazine # 4 – 1990)
INTERVIEW: HARRY PATER/HENRY KNEGT
FOTOGRAFIE: HENRY KNEGT
In de kleedkamer in het Galgenwaardstadion in Utrecht spraken wij met stergitarist STEVE VAI. We spraken natuurlijk over WHITESNAKE, over zijn vroegere werkgevers, over gitaren en over persoonlijke zaken, zoals gebruikelijk was de beschikbare tijd weer veel te kort om tot een uitgebreid gesprek te komen, maar wellicht krijgen we in de nabije toekomst nog de gelegenheid om het gesprek voort te zetten. Zoals jullie weten heeft Steve les gehad van zijn vriend Joe Satriani (zie elders in deze uitgave), Joe noemt Steve als één van zijn inspiratiebronnen. Steve: ‘Echt waar? Joe is ook een van mijn grootste inspiratiebronnen, We speelden heel veel samen.’
Zowel hij als jij hebben een goedverkopend soloalbum uit, hoe voelt dat?
‘Heel erg prettig en waardevol, echt waar, ik ben er erg dankbaar voor en ik wil iedereen bedanken die de plaat gekocht heeft, ze geven mij een kans en dat met deze niet alledaagse muziek, muziek die normaal gesproken niet zo best verkoopt, Ik denk dat de mensen er van houden omdat het zo gevarieerd is, de muziekstijlen op het album zijn zeer uiteenlopend. Ik zeg niet dat het goed of slecht is of dat er wel wat beters te koop is of niet, maar het is de muziek waarvan ik vond dat ik ze moest maken. En ik kan het doen, ik deed het vanuit mijn hart, het is ook helemaal niet commercieel en het heeft geen gezongen teksten (alleen begeleidende teksten; red.). Het feit dat het verkoopt is eigenlijk zo’n bonus, zo speciaal, het heeft een heel apart plekje in mijn hart gekregen, dit album. En nu zóveel mensen de plaat kopen kan ik er eindelijk van leven!’
Toen wij voor het eerst van je hoorden zat je in ALCATRAZZ
‘Dat is een hele tijd geleden, Ik hoorde dat ze een gitarist zochten (als opvolger van de jullie wel bekende Yngwie J. Malmsteen, red.) en toen heb ik een auditie gedaan en ik kreeg toen de job. Het was erg moeilijk, omdat Yngwie toen nog in de band zat en hij wist niet dat hij ontslagen zou worden en ze moesten toen nog twee shows doen van de tournee en daar kregen ze veel geld voor. lk studeerde de complete show in èén dag in en toen hebben we de shows gedaan, en het ging gelukkig erg goed.’
Moest je Yngwie’s solo’s exact naspelen of bedacht je zelf de solo’s?
‘Kijk, er zijn altijd bepaalde loopjes die hetzelfde zijn, zoals bijvoorbeeld de melodie, maar ik componeerde zelf de solo’s, en bovendien wilde ik niet als Yngwie klinken.’
Daarna kwam je bij David Lee Roth terecht…
‘Hij zocht ook een gitarist en hij probeerde veel mensen uit en toen ik hem ontmoette sprong er een vonk over, magic!’
Waarom ben je bij David Lee Roth weggegaan?
‘Ik denk dat we muzikaal uit elkaar gegroeid zijn, Het was David Lee Roth’s band en hij maakte dan ook alle beslissingen, ook de creatieve beslissingen. We groeiden muzikaal in verschillende richtingen.’ Steve vertelde naderhand nog dat hij en de andere muzikanten door David Lee Roth verplicht werden zich op een bepaalde manier te kleden: o.a. moest Steve pakken dragen.
‘David Coverdale belde kort nadat ik David’s band had verlaten, en ik ontmoette hem. Hij zong en ik vond dat hij een perfecte gentleman was, erg meelevend en een geweldige zanger. Er is gewoon niemand die zingt zoals hij in deze business, de man geeft zich elke avond voor de volle honderd procent en hij weet dat op de rest van de band over te brengen. Hij is een spectaculaire frontman.
Adrian had een ongeluk gehad met zijn hand (zie NOIZE #1 voor een uitgebreid interview met Ad!) en het materiaal voor Slip Of The Tongue was al geschreven en opgenomen, met uitzondering van de gitaarpartijen, en toen kwam ik, Ad schreef de songs samen met David en hij had alleen de songstructuur aangegeven. lk wil muzikaal niets van hem afnemen, want hij is een fantastische songwriter en gitarist. Ik heb gewoon mijn eigen dingen gedaan op de plaat, bijvoorbeeld de licks op Slow Poke Music, dat was een basic lick van Ad en daar heb ik wat aan gewerkt en veranderd, maar het idee was er al.’
Was Ad tevreden met jouw spel?
‘Jazeker, uiteindelijk als je er op terugkijkt zijn de gitaarpartijen OK, het is zeker niet slecht, maar zoals het gemixt is en zoals de gitaar uiteindelijk klinkt is niet zo optimaal als het wel zou kunnen klinken. Maar de sound van het nieuwe Whitesnake-album is zeer krachtig én het is een zeer goed album!’
Je hebt ook gewerkt met Frank Zappa, hoe was dat?
‘Heel anders, hij schrijft alle muziek, hij heeft alles te zeggen. Het maakt hem niet uit hoe je gekleed bent en wat je doet, als het maar niet in de weg staat van hetgeen je voor hem op het podium moet doen, werken met Frank is een extreme situatie voor mij geweest. Ik hou van Frank en z’n muziek en ik gaf me voor de volle honderd procent en ik deed het heel goed, maar ik had een heel erg moeilijke tijd, niet zozeer door Frank of de muziek, het kwam door het toeren. Voor het eerst was ik on the road en ik wist niet hoe ik me moest gedragen, ik was nog erg jong en onvolwassen. lk voelde me een soort van slet. Ik dronk water in Mexico en dat was niet erg gezond, ik voelde me ook niet goed, ik rookte sigaretten en was erg jong dus ik werd door niemand in de crew of in de band gerespecteerd, het was erg moeilijk, later realiseerde ik mij dat het zo niet hoeft!’
Is het voor jou nu nog moeilijk om in een rockband te zitten?
‘Nee, helemaal niet, het is heel erg gemakkelijk, iedereen zorgt voor jou, alles wordt voor je geregeld. Je moet natuurlijk wel werken en in een goede conditie zijn en je hebt het natuurlijk wel druk, maar om in een rockband te zitten is een heel grootse ervaring, temeer omdat we erg succesvol zijn. De mensen kennen je, ze identificeren zich met je, ze applaudisseren, ik kan mijn fans nooit genoeg bedanken, ik wil iedereen wel een hand geven! In die zin is het wel moeilijk, je moet veel geestelijke stadia door, er zijn veel dingen die je kunt pakken, je kunt alles krijgen als je in een succesvolle rockband zit, als je er voor wilt betalen, als je even een kopje koffie wilt halen uit het café aan de overkant met een limousine kan dat, als je maar betaalt. De meeste bands betalen ervoor en krijgen dan dus drugs, vrouwen, party’s en dergelijke. Je moet het leven in een band in het juiste perspectief zien, anders ga je er onderdoor, dat hebben we al vaak genoeg gezien!’
ls er verschil in het werken met David Coverdale in vergelijking met het werken met David Lee Roth?
‘Met David Coverdale zijn er veel meer vrouwen in het publiek en met David Coverdale heb ik veel meer vrijheid om te doen wat ik wil doen op het podium, om pers te doen waar en wanneer ik dat wil, ik ben mijzelf in deze band en ik kan me kleden zoals ik dat wil, ik ben een volwaardig lid van deze band. Bij David Lee Roth was het ZIJN band, hij had overal iets over te zeggen, over hoe ik me op het podium moest gedragen, hoe ik speelde, wat ik aanhad, welke pers ik deed, en ik deed helemaal geen pers en dat wilde ik beëindigen. Alles wat gebeurde ging via David Lee Roth en dat werd op den duur erg vervelend. Maar… we hebben wel goede muziek gemaakt en ik hou van hem! Maar hij wil met muzikanten werken die doen wat hij wil, en dat kan ik hem niet geven. Als ik bij David Lee Roth was gebleven had ik dit interview niet kunnen geven, sterker nog; dan had ik geen soloplaat kunnen maken!’
David Coverdale
Italië
‘Oorspronkelijk komt mijn familie uit Italië, evenals Joe’s familie, We komen allebei uit dezelfde plaats, Carle Place, Long Island, ik ben trots op mijn Italiaanse afkomst. Adrian is Nederlands, ja. Je weet dat hij op mijn album iets in het Nederlands zegt? Jullie moeten erg trots op hem zijn, want hij is een fantastische gitarist, het is jammer dat hij niet te horen is op het Whitesnake-album want mede daardoor is hij ook niet zo bekend, want hij heeft ook recentelijk geen gitaarsolo-elpee gemaakt en op een grote elpee heeft hij ook niet gespeeld door onfortuinlijke omstandigheden. Als hij maar een solo-elpee gaat maken, dan kennen de mensen zijn naam, hij is erg goed én het is een goede vriend van mij, het is leuk om dat te kunnen zeggen. Hij is een echte gentleman! Ik probeer om zoveel mogelijk in contact met fans te komen, als het ook maar even mogelijk is doe ik handtekeningsessies in muziekwinkels en zo, samen met Adrian of Rudy, Ik hou erg van werken, ook als ik in de bus zit zet ik m’n koptelefoon op en begin te spelen. Kijk ik ben extreem: als ik op een party ben dan bèn ik ook echt op een party en I go nuts! Ik ontloop de fans niet, maar soms moet het wel eens, als je bijvoorbeeld naar een show moet of je moet het vliegtuig zien te halen.’
Je hebt naast je eerder genoemde werk ook meegespeeld op de plaat Album van PIL (Public Image Limited); de groep van Johnny Lydon, beter bekend als Johnny Rotten van de punkgroep Sex Pistols?
‘Dat is een hele tijd geleden… zij zetten nergens credits op, dus dat ik er op meespeel staat nergens, want dat was hun stijl. De cd heette “CD”, de cassette heette “Cassette” en de elpee heette “Album”, ik speelde gitaar natuurlijk. Johnny Lydon heeft een uniek stemgeluid, om het voorzichtig te omschrijven, en een aparte manier om muziek en teksten te schrijven, de plaat werd geproduceerd door Bill Laswell en Johnny Lydon en ik was er twee dagen en speelde de gitaarpartijen in. Ik had niets met de mix te maken. Ik doe wel regelmatig sessiewerk, ik wil je echter niet vertellen op welke platen, want er zit verschrikkelijke shit bij en ik wil niet dat fans zoiets gaan kopen.’
Je speelde een filmrol in de film ‘Crossroads”, als gitarist van de duivel, Hoe kreeg je die rol?
‘Ry Cooder deed de soundtrack en hij had een agressieve gitarist nodig en ze vonden mij, en toen moest ik naar die regisseur en hij begon mij heel vreemd aan te kijken (demonstreert dat aan ons) en vroeg mij: heb je ooit geacteerd? Nee dus, Ik las het script en vond dat ik het wel kon doen. Ik speelde beide partijen, dus van mezelf en van mijn duelpartner, de hoofdrolspeler, behalve de slidepartijen, die speelde Ry Cooder zelf.’
Op een flexidisc behorend bij een ‘soundpage’ van het blad Guitarplayer is dat nummer te beluisteren.
‘Ja, maar daarop is mijn gitaarspel verkracht. Er had veel beter spul op die plaat gekund, maar ja…’
Waarom zijn er geen zangteksten op ‘Passion And Warfare“, je soloplaat, te beluisteren?
‘Er zijn wel teksten en vocalen, maar niet zoals op een gewoon album. Het is een statement en dan meer muzikaal, meer melodie en dat is belangrijk, het is ook meer wereldwijd dan vocalen. Iedereen kan er naar luisteren, melodie is melodie en muziek is muziek, Er zijn trouwens vijf verschillende talen te beluisteren op mijn album, Adrian in het Nederlands.’
In Liberty en The Riddle en For Me Love Of God heb je het over God, In Love Secrets over The Gods en in de bedankjes heb je het over The Forces Of The Universe. Ben je een gelovig mens?
‘Ik geloof dat God iets persoonlijks is, van ieder individu, het is voor iedereen verschillend. Ook als mensen niet in God zeggen te geloven, doen ze dat toch, misschien niet het woord (G-O-D), maar ze hebben iets, of iemand, of iets met zichzelf, of met wiskunde of met wetenschap of wat dan ook, dat is dan hun god. Mijn God is dat ik probeer om er elke dag dat ik leef er dichterbij te komen, dat is mijn doel in het leven, iedereen heeft een doel, het is werkelijkheid voor mij. Misschien niet voor iedereen en ik zeg niet dat het goed is of niet, ik kan mijn mening altijd veranderen, maar mijn idee van God is erg persoonlijk. God is voor mij hopelijk de motiverende factor in mijn leven en daarom kan ik ook zoveel praten over mijn muziek. Ik preek niet, ik wil geen prediker zijn, want dat kan veel schade berokkenen, dat heb ik wel ervaren, het is erg individueel.’
Steve Vai en Adje van den Berg
Is er sprake van competitie tussen jou en Ad als jullie op de Bühne staan?
‘Ik ga met niemand wedijveren, Misschien gebeurt het onbewust wel, maar bewust in ieder geval niet, zo zit de muziek en zo zit Whitesnake in elk geval niet in elkaar. We zijn een band, als we op het podium staan. lk wedijver met mezelf. Ik heb met Adrian te doen, omdat ik op dit moment erg populair ben door mijn album en ik krijg dus veel aandacht en dat is wel een beetje vervelend voor hém: Hij is echter getalenteerd en professioneel genoeg om straks zelf in dezelfde positie als ik te verkeren. Straks komt hij met een solo-elpee en wie weet wat er dan gebeurt. Zijn eerste plaat met Vandenberg heeft veel beter verkocht dan de mijne! We zijn erg verschillend van stijl, hij neemt wat van mij over en ik wat van hem, maar het is geen competitie, wij voeren elkaar als het ware. Als er een tweestrijd was zou je het wel merken ook, trouwens, en dat zou heel lelijk zijn, ik wil zoiets sowieso niet overigens, want ik heb dat soort dingen wel meegemaakt en het is niet iets wat ik mijn hele leven lang elke avond zou willen doen om maar geld mee te verdienen. Ik ben erg strijdlustig aangelegd, maar dan wel met mezelf. Ik zie mijn gitaarspel als behoorlijk goed, niet fantastisch; ik weet dat ik best wel fantastisch ZOU kunnen spelen, als ik alle tijd had om rustig te gaan zitten spelen. Ik kan mezelf niet verbeteren omdat ik daarvoor domweg geen tijd heb. Mijn muzikale kunnen is goed en ik weet dat ik een fabelachtige muzikant zou kunnen zijn en dat ik dat misschien nu ook al wel ben, maar ik moet nog steeds heel hard knokken, omdat de laatste zes jaar zijn moeilijk geweest, wat oefenen en zo betreft, steeds maar toeren, elpees opnemen, enzovoorts. De studie van de muziek schiet er steeds bij in, ik oefende wel zo veel mogelijk, maar het kwam steeds op het tweede plan, op de achtergrond, net zoals dat met Passion And Warfare is gebeurd. Dit album komt heus niet zomaar uit de lucht vallen hoor, daar ben ik al jaren mee bezig en het zal ook nog wel weer jaren duren voor er weer een nieuw album komt. Ik ging als het ware steeds van project naar project, van band naar band en van album naar album en mijn eigen album bleef steeds maar liggen. Je zult voorlopig ook geen album zoals dit van mij horen, maar je zult zeker dingen van mij horen die net zo opwindend en uniek zijn als Passion And Warfare. Er ligt nog geen tournee in het verschiet, er is wel veel belangstelling en ik wil ook best wel, maar voorlopig is er nog niets zeker.’
Je speelt vooral op Ibanez gitaren, hoe dat zo?
‘Waarom ik op lbanez gitaren speel? Simpelweg omdat zij de beste gitaren maken die er zijn en zij maken ze naar mijn specificaties. We waren vorige week in een muziekwinkel, en daar zagen we een Taiwanese kopie van de Steve Vai gitaar, hij moest zo ongeveer achthonderd gulden kosten, wat ik daarvan vind? Ik voel me vereerd, dat ze mijn gitaar namaken, maar als het zo’n cheap piece of junk is zal niemand het kopen. Maar als degene die deze gitaar koopt en zich daardoor dichter bij de artiest voelt die hij bewondert, dan vind ik het prima.’
Dan worden we helaas door Steve’s Belgische persoonlijke promotiedame Arlett onderbroken: onze tijd zit erop. We laten Steve nog enkele foto’s zien Van het Monsters Of Rock Festival in Tilburg in hij vertelt meteen deze foto’s te verafschuwen, niet omdat zo slecht zijn of zo, maar omdat hij daarop de door David Lee Roth verplicht gestelde kleren draagt. Hij vraagt ons of we ons kunnen voorstellen dat hij niet graag in dit soort kleren op het podium wil staan, en… vertelt hij erbij, hij moest ze nog zelf betalen ook!
Steve heeft zich tijdens het gesprek ontpopt tot een zeer aangename gesprekspartner, wars van sterallures die je bij veel mindere goden wel tegenkomt, Tijdens het concert in De Galgenwaard liet hij zich, samen met Adje (dé ster van de avond natuurlijk), David, Tommy en Rudy van z’n beste kant zien, vooral tijdens zijn bijna tien minuten durende solo. Een week later zagen we bijna dezelfde show in het Westduitse Mannheim, waar met name Adje een zeer goede solo gaf (veel beter nog dan in Utrecht), David gaf daar als afscheid een a capella-versie ten beste van We Wish You Well.
De line-up van Whitesnake tijdens deze tournee: David Coverdale (zang), Rudy Sarzo (bas), Tommy Aldridge (drums), Adrian Vandenberg (gitaar, zang) en Steve Vai (gitaar, zang).