(Gepubliceerd in NOIZE Rockmagazine #6 – 1991)
INTERVIEW: HARRY PATER & HENRY KNEGT
FOTOGRAFIE: HARRY PATER
We spraken een tijdje geleden, vlak voor zijn Parkpop-optreden (eind juni) met de sympathieke zanger/gitarist Nils Lofgren, de man die als soloartiest al heel wat jaren actief is en die vooral bekendheid verwierf als gitarist bij eerst Neil Young en later bij Bruce Springsteens E Street Band. Aan alles is bij Nils te merken dat hij nog steeds erg veel plezier beleeft aan de muziek, of het nu op het podium is of ernaast. Een paar weken na dit interview zagen we hem weer en hij kwam meteen weer op ons af om te vragen hoe het met ons was, iets dat je niet zo heel vaak tegenkomt in de muziekbusiness! Onze eerste vraag aan Nils was vrij voor de hand liggend…
Wat is de reden dat we zo lang op een nieuw soloalbum van je hebben moeten wachten? In 1986 verscheen immers je vorige soloplaat Code Of The Road?
‘Tussen 1984 en 1988 heb ik meer dan tweehonderd optredens gedaan met de E Street Band, dat was dus eigenlijk fulltime en in 1989 was ik bezig met het opnemen van mijn plaat toen Ringo Starr ineens binnenkwam en me vroeg of ik in zijn All Star Band wilde spelen. lk had de kans om te spelen met Ringo, Dr. John, Billy Preston, Joe Walsh, Jim Keltner, Levon Helm, Rick Danko en Clarence Clemons… dat is natuurlijk niet iets wat je moet missen! Die tournee heb ik dus gedaan en dat duurde ook geruime tijd.’
Je plaat is bij een kleine onafhankelijke maatschappij uitgekomen, in Nederland bij Silenz Records, hoe ben je daar terechtgekomen?
‘Zij waren degenen die mij vrij lieten om datgene te doen wat ik wilde doen. lk heb het live in de studio gespeeld, live ingezongen, live gitaar gespeeld om het zo rauw mogelijk te laten klinken. Ze waren daar erg enthousiast over. Het enige album dat ik met Bruce Springsteen heb gemaakt was het live-album. Ik heb een beetje gitaar gespeeld op Tunnel Of Love, zoals op het titelnummer en verder wat sessiewerk. Als je je eigen plaat opneemt ben je zelf de baas, jij bent dan verantwoordelijk, jij schrijft de liedjes en je zingt ze en je houdt je bezig met de productie. Op iemand anders zijn plaat moet je je richten naar die andere artiest en eventueel diens producer.’
Werken voor een ander, is dat een soort baan voor je?
‘Nee… sinds mijn zeventiende, toen ik de biz instapte, speel ik voor mijn plezier. Ik moet mijn hart en ziel er in kwijt kunnen. Alle projecten die ik heb gedaan, met Ringo, met Neil Young en met Bruce Springsteen en met Lou Gramm’s plaat, heb ik gedaan omdat ik er plezier in had. Muziek maken is verschrikkelijk leuk, de muziek business is vreselijk, Je muziek moet inspirerend zijn en leuk.’
De teksten op je nieuwe album vind ik vrij pessimistisch zoals bijvoorbeeld Silver Lining.
‘Ik vind ze optimistisch! lk schreef ze toen ik veel naar het nieuws zat te kijken, ik zag alleen maar tragedies en ik dacht: er zijn toch ook veel goede, positieve dingen op de wereld. Je hoort echter alleen maar de negatieve geluiden. De song Silver Lining gaat over de negatieve dingen en ik wilde ermee zeggen dat er toch ook nog goede dingen zijn, De kracht van de muziek is ook belangrijk, dat is zelfhelend. De kracht van de gewone mensen, er is nog hoop op en voor deze wereld. Je moet er echter wel aan werken, je moet je niet laten overvoeren door het slechte, Natuurlijk moet de tv niet uit, ik wil weten wat er gebeurt, in het algemeen, in de wereld en in mijn omgeving. lk ben weliswaar geen nieuwsfreak maar ik kijk én luister vrij veel. Helaas is het meeste nieuws tragisch en erg negatief, met allemaal rampen en problemen. Dat mag natuurlijk, maar ik zou ook graag positieve dingen zien en horen, want: ze zijn er heus wel!’
Nog even terug naar de tournee net Ringo Starr, waarom vroeg hij jou eigenlijk?
‘In 1985, tijdens de Born In The USA Tour, na een optreden in het Wembley Stadion, ging ik naar een party bij Ringo thuis. Ik heb daar toen met hem gejamd en er was daar een 24 sporenstudio in huis, het was namelijk het vroegere huis van John Lennon in Tittenhurst, en die jamsessie werd meteen opgenomen. Ik heb toen heel lang en leuk met Ringo gesproken, hij is een van mijn helden, uit de tijd dat ik jong was. Het oeuvre van de Beatles is toch het allerbeste uit de popgeschiedenis, vind ik, Ringo was de beat en een belangrijk deel van die band. Hij gaf me toen zijn telefoonnummer en zei: bel me eens op, ik belde hem regelmatig en we werden via de telefoon goede vrienden. In 1989 belde hij me thuis in L.A., heel vroeg want ik sliep nog, en mijn vrouw Cis zei dat er telefoon voor me was, schrijf maar op zei ik, dan bel ik wel terug. “Het is Ringo” zei ze en toen heb ik de hoorn natuurlijk razendsnel van haar overgenomen. Dit was Ringo’s eerste band na al die jaren, nadat de Beatles uit elkaar waren gegaan had hij nooit meer een band gehad, al heeft hij natuurlijk wel regelmatig met andere bands meegespeeld. Helaas zijn we niet naar Europa geweest met deze tournee, maar dat gaat volgend jaar misschien wel gebeuren. Ringo is nu met een nieuwe soloplaat bezig die volgend jaar zal uitkomen en daarna komt er dan waarschijnlijk een tournee. Op dit moment kan ik het helaas niet bezetten, maar ik hoop nog op zijn plaat te kunnen meespelen. Hij heeft me wel al gevraagd of ik volgend jaar met hem wil toeren en dat wil ik natuurlijk graag doen. Ik wil zelf wel gewoon doorgaan met platen maken en optreden, zoals ik dat al twintig jaar doe. Volgend jaar zal er hopelijk weer een album van mij uitkomen.’
Bruce Springsteen springt van tijd tot tijd bij onbekende bands het podium op om mee te spelen. Hoe zit dat met jou?
‘Soms doe ik dat ook wel, soms zelfs samen met Bruce, als er een band speelt in een club dan wil ik wel meespelen, want als muzikant een ander zien spelen en dan alleen maar toekijken, dàt is pas frustrerend! Ik ga dus leuk mee jammen!’
Van verscheidene van die optredens van Bruce verschijnen bootlegs, wat vind je daar van?
‘Dat doen ze bij mij niet, Bruce wordt de hele dag met taperecorders gevolgd, zo lijkt het wel. Hometapes vind ik prima, dus mensen die de optredens alleen voor zichzelf en een paar vrienden opnemen. Bootleggers proberen er echter flink geld aan te verdienen en dat vind ik dus verkeerd, maar voor jezelf opnames maken, daar heb ik geen enkel bezwaar tegen op een bootleg op die manier!’
Soms hebben hoor je Bruce zeggen: “bootleggers switch on your taperecorders!”,
‘Ja, dat herinner ik me, dat was in L.A. Een prima bootleg trouwens!’
Terug naar Nils Lofgren als soloartiest, ga je deze cd wereldwijd promoten?
‘We hebben 37 steden in de States aangedaan, daarna een korte pauze en nu zijn we ruim een maand in Europa. In september gaan we naar alle waarschijnlijkheid weer een serie optredens in de States doen, in oktober gaan we naar Japan en in november en december komen we weer naar Europa. Dit jaar zit ik dus behoorlijk vol. Een wereldtournee dus.’
Hoe zijn de reacties van het publiek tot nu toe?
‘Heel goed, erg enthousiast; ik focus me op de nieuwe nummers, maar enorm goede respons!’
Neem jij je familie ook mee op tournee?
‘Soms, mijn vrouw Cis is actrice en kan zich moeilijk vrijmaken in L.A., ze moet er eigenlijk blijven. M’n stiefzoon Michael is bij me als roadie op deze tour, kan ik ‘m in de gaten houden, ha ha ha! En zoals je waarschijnlijk wel weet: m’n broer Tom zit ook in de band ik heb dus familie bij me, dat is leuk!’
Vroeger gebruikte je tijdens je optredens een trampoline, Doe je dat nog steeds?
‘Nee, ik heb het circus achter me gelaten, want ik wilde een professionele musicus zijn en ik begon me op een gegeven moment al zorgen te maken over de jump en dat kan de natuurlijk de bedoeling niet zijn daarnaast heb ik die truc al zó lang gedaan dat ik er wel een keer mee moest stoppen. Ik kan het nog wel hoor, maar het is niet ongevaarlijk, papa wordt een dagje ouder natuurlijk en het leidt me af van de muziek, na zestien jaar die circustoeren vond ik het wel welletjes.’
Je bent in het verleden nogal eens op de koffie gekomen met onbetrouwbare managers en zo, kijk je nu dubbel zo goed uit?
‘Ik heb inderdaad veel bergen en dalen gekend, goede en slechte ervaringen. Vier jaar geleden heeft een manager geld van me gestolen, ik heb hem meteen ontslagen. Mijn zaakwaarnemer is een goede vriend van me en die heeft de boel toen een tijd voor me geregeld, hij was in het dagelijks leven accountant, en dat beviel ons beiden zo goed dat hij nu mijn manager is. Hij deed en doet het werk met hart en ziel, ik vertrouw op hem. Hij is een vriend en dat is veel belangrijker dan een beroemde showbusinessmanager. Je hebt iemand nodig die van je muziek houdt en die je in alle omstandigheden kunt vertrouwen. Het is allemaal een onderdeel van de muziekwereld, die problemen met platenbonzen, managers en contracten. Soms gaat het goed en soms ook niet, overal heb je goede en slechte mensen. In deze wereld schijnt een overmatig groot aantal slinkse figuren te verkeren. Gelukkig heb ik nu de juiste mensen om me heen.
In de E Street Band was je toch min of meer een ingehuurde muzikant die op de loonlijst stond.
In je eigen band ben jij de baas. Voel je je in deze situatie nu meer op je gemak?
‘Natuurlijk! Je bent de baas, je zingt alles, je bent verantwoordelijk voor de mensen om je heen, je moet de problemen zien op te lossen, je moet ervoor zorgen dat iedereen op het juiste moment in het juiste vliegtuig naar de juiste bestemming zit en zo, dat was bij Bruce perfect geregeld, maar nu moet ik het zelf doen. In een ander z’n band spelen betekent vooral lol maken, je bent op dat moment alleen musicus en je hoeft je nergens zorgen over te maken, dat doen anderen wel voor je. Ik treed gemiddeld twee uur per avond op, bij Bruce was dat 3 à 4 uur per avond, met een pauze van een half uur. Voor mij is het zo: als ik begin wil ik het ook afmaken en daar heb ik zo’n twee uur voor nodig. Twee uur is lang genoeg, vooral als er een voorprogramma bij is.
Bestaat de E Street Band nog?
‘Volgens mij wel, ik ben er de gitarist van, ik weet niet wanneer de band weer gaat optreden, er is daarover nog niets beslist. De deur staat altijd open en Bruce wil gewoon blijven werken met de E Street Band. Hij is nu bezig met een nieuwe plaat en die moet eerst af zijn. Dan pas kun je plannen gaan maken. Bruce is een zeer goede vriend van mij, Hij speelt mee op mijn plaat, doet mee in de video en hij steunt me op allerlei manieren, we kennen elkaar al heel lang, al lang voordat ik bij hem in de band zat. Ik hou van hem en hou ervan met hem te spelen en ik hoop dat we weer op tournee gaan, hoe eerder hoe liever.’
Speel jij ook mee op zijn nieuwe plaat?
‘Ik heb er nog niet aan meegewerkt, maar dat komt vooral door het opnemen van mijn plaat en het toeren met Ringo en met mijn eigen band. Ik woon in een camper en kom dus niet in L.A. Bruce doet nu al het gitaarwerk zelf, hij is een hele goede gitarist trouwens. Als ik tijd heb en hij heeft mijn hulp nodig, dan kom ik meteen. Eigenlijk vind ik dat hij zelf alle gitaarpartijen op de plaat moet inspelen, hij is zó goed! Dat meen ik echt! Wie de beste van ons tweetjes is? We zijn allebei even goed. Kijk, Bruce en Neil Young en ik, wij spelen alle drie vanuit het gevoel, vanuit het hart, wij zoeken iets speciaals, loerend op kansen, Het is meestal gewoon een persoonlijke smaak.’
Is je solocarrière wel te combineren met ie werk bij de E Street Band?
‘Jazeker, dat werkt al jaren prima, ik zit al sinds 1984 in de E Street band, ik maakte Flip in 1985, de dubbele liveplaat Code Of The Road maakte ik in 1986 en nu dus dit album. Er is altijd tijd en gelegenheid om iets anders te doen. Niemand werkt altijd en als de anderen stoppen ga ik verder met mijn soloplaat, als ik maar gezond blijf kan ik het zo blijven doen.’
Je maakt lange tournees, zie je nog iets van de landen en steden waar je optreedt?
‘Helaas niet, het is meestal bus-hotel-optreden-bus, en dan vooral veel in de bus, we doen zes steden per week dus we spelen ’s avonds en reizen vaak ’s nachts, dus we zien vrijwel niets van de omgeving, vooral omdat de afstanden tussen de verschillende steden vaak erg groot zijn.’
Jaren geleden waren er geruchten dat jij bij de Rolling Stones zou gaan spelen
‘Toen Mick Taylor de band verliet vroegen ze Ronnie Wood, Ronnie zei nee, omdat hij bij de Faces wilde blijven, hij wilde hen niet in de steek laten. Ik kende Ronnie al van de Small Faces, ik heb veel met hen opgetreden. Hij was het die Keith attent op mij maakte. Keith zei: we doen audities in Europa, kom rustig meespelen. Ik zou dus één van de velen zijn die daar speelden, Ronnie veranderde toen van mening en deed het uiteindelijk toch, hij vond de functie van gitarist in de Stones toch het beste bij hem paste, en ik kan hem daar natuurlijk geen ongelijk in geven, hij heeft zich in de loop van de tijd wel bewezen daar!’
Heb jij de song Keith Don ’t Go vóór of na die periode geschreven?
”Lang daarvoor! Ik schreef die song tijdens de Tonight ’s The Night tour met Neil in Engeland. De song is een eerbetoon aan Keith, als dank voor alle goede muziek, namens mij en de fans.’
Heb je Keith nog gesproken?
‘Ja, ik heb hem tijdens zijn solo tournee gezien en natuurlijk tijdens de Stones-tour. Ik heb in de afgelopen twintig jaar veel Stones-shows gezien en heb de hele ontwikkeling van de band meegemaakt. Tijdens de Bom In The USA-tour heb ik hem gesproken, hij is een heel erg aardige vent. Tijdens de vorige tour in L.A kwam hij op me af en omhelsde me en liet een fotograaf dit tafereel vereeuwigen, Die foto heb ik natuurlijk thuis aan de muur hangen, dat zal je wel begrijpen. Ik vind hem een groot componist, schrijver en musicus in de rock ‘n’ rolt bizz, en nog aardig ook!’
Tommy & Nils Lofgren
Nu even iets over jouw band. Hebben de leden in andere, bekende bands gezeten?
‘Mijn broer Tommy speelt dus al jaren met mij, al vanaf de tijd in Grin, Hij heeft ook een eigen band, New Keys, en daarmee heeft hij ook een paar platen gemaakt in Washington DC. Onze bassist Ronny Neymeyer speelde ook in die band, onze drummer is Johnny Lee Badanjek en hij zat in de originele band van Mitch Ryder & The Detroit Wheels, later speelde hij bij Dr, John en The Rockets en natuurlijk bij Alice Cooper, Larry Crack speelt bij ons keyboards en gitaar, Hij was saxofonist in Heil Young’s Blue Notes Band; Iedereen heeft dus genoeg ervaring in allerlei bands.’
door Nils gesigneerde foto in 1995
ASIA 1992: Vinny Burns, Steve Howe, John Payne, Geoff Downes en Trevor Thornton @ Paradiso, Amsterdam
Geoff Downes en John Payne
Steve Howe
John Payne
Vinny Burns
Jan van der Meij in The Analogues, 27 mei 2023, Ribs & Blues, Raalte