(Gepubliceerd in Musicmaker #8-2007)
Als je deze Musicmaker uit de brievenbus hebt gevist of bij de bladenman hebt gekocht ligt het derde album van het gothic/metalgezelschap EPICA, The Divine Conspiracy, net in de winkel en is de band bezig aan een uitgebreide tournee door Noord-Amerika en Mexico. Niet gek voor een band die nog maar vijf jaar bestaat en het afgelopen jaar te maken kreeg met een failliete platenmaatschappij en een opgestapte drummer. Musicmaker sprak met gitarist-zanger-grunter Mark Jansen in de thuisbasis van EPICA in het Limburgse Reuver.
TEKST: HARRY PATER
FOTOGRAFIE: HENRY KNEGT
Jullie drummer stopte ermee, terwijl er een nieuwe cd moest komen. Hoe hebben jullie dat opgelost?
‘Tijdens de vorige Amerikaanse tour werd het steeds duidelijker dat onze drummer Jeroen Simons het niet meer zo zag zitten. Door de jaren heen werd al duidelijk dat hij het niet zo trok, met name het touren en lang van huis zijn. Het gaf ons de mogelijkheid om een andere drummer te zoeken die beter bij ons nieuwe geluid past, omdat de plaat harder is dan de vorige moesten er ook hardere drumpartijen op en Jeroen was iemand die ons eigenlijk altijd afremde en steeds wilde dat we wat rustiger muziek gingen maken. Dus nu lagen alle mogelijkheden voor ons open en hebben we Ariën van Weesenbeek van God Dethroned gevraagd, die bekend staat als het drumbeest van Nederland. Lange tijd was Ed Warby dat, maar nu is Ariën dat. Coen kende hem al van het conservatorium, waar ze samen gestudeerd hebben dus die link was snel gelegd. We hadden ook al op het afstudeerproject van hem gespeeld, dus we kenden elkaar al een beetje en hadden hem ook al eens op een festival in Zwitserland gezien waar we allebei speelden. Vanaf het moment dat we hem vastgelegd hadden was het een zegen.’
‘Hij heeft de nummers heel snel ingestudeerd en daar waar er volgens hem zwakke plekken zaten heeft hij heel goede suggesties gedaan en hij heeft de cd in vier dagen helemaal ingespeeld. Normaal speelt hij cd’s in één dag in, maar omdat wij er het maximale uit wilden halen hebben we alles waar we niet honderd procent zeker van waren nog een keer gedaan, zodat we uiteindelijk heel tevreden waren. Hij vond dat ook een heel prettige manier van werken. Toen we het resultaat hoorden sloegen we zowat steil achterover en dat is toch iets wat je graag wilt als je een nieuwe plaat maakt. Live werken we nu met twee sessiemuzikanten, Ariën van Weesenbeek en Koen Herfst. Ariën gaat mee naar Amerika en Koen gaat de Europese tour van volgend jaar doen.’
En toen ging ook nog eens jullie platenbaas failliet…
‘Ja, Transmission Records was van de ene op de andere dag bankroet en dat was zowel een nadeel als een voordeel voor ons. Het nadeel was dat we een tijdje zonder label zaten, het voordeel was dat we ons in feite alleen maar konden verbeteren, want we hadden het gevoel dat we tegen ons plafond aan zaten bij Transmission. Al moesten we wel zelf zorgen om de contacten die we via hen met anderen hadden te onderhouden. Hans van Vuuren van Transmission is iemand die er helemaal voor gaat als hij een band ziet zitten, maar als je dan twee albums met hem gemaakt hebt is de rek er een beetje uit en als je dan een conflict met hem krijgt dan heb je een kwade aan hem. Arjen Lucassen kan daar ook over meepraten.’
‘Hans is inmiddels al weer met iets nieuws bezig en ik kan hem zeker aanbevelen als platenbaas voor nieuwe bands, maar teken een contract voor hooguit twee albums! Hans vergelijk ik vaak met Frans Koerver, die heel goed was in het vanuit de eerste divisie naar de eredivisie loodsen van voetbalclubs, maar zodra ze gepromoveerd waren presteerden die clubs onder zijn leiding niet goed.’
‘We hoefden niet eens op zoek naar een nieuwe platenmaatschappij omdat we al snel benaderd werden door verschillende labels. Wij wilden sowieso naar een groter label met betere distributie. Bovenaan ons lijstje stond Nuclear Blast, maar zij waren de enige die ons niet benaderd hadden. We waren heel ver met Century Media, we hadden vier maanden onderhandeld, toen we alsnog benaderd werden door Nuclear Blast. Ze hadden gehoord dat onze nieuwe plaat heel goed was en de grote baas zei dat hij er iets van wilde horen. Dus hebben we hem twee nummers gestuurd en hem er bij verteld dat we al bijna rond waren met Century Media. Binnen twee dagen hing hij al weer aan de lijn en zei: “Ik moet jullie hebben”, dus toen hadden we een goede onderhandelingspositie en konden we eisen stellen. Ik vertelde hem dat de pen eigenlijk al boven het contract met Century Media hing, maar dat als hij met een aanbod zou komen dat wij niet konden weigeren, dat we dan voor hem zouden kiezen èn dat hij binnen een week moest reageren. Ik geloof dat hij binnen drie dagen met een geweldig aanbod kwam en we zijn toen naar ze toe gereden en de laatste punten uitonderhandeld, dus tekenden we bij Nuclear Blast.’
‘Achteraf hoorden we dat dit de op één na snelste contractondertekening bij hen was. Er was één band die het contract zonder te lezen getekend had, dat was de snelste. Maar wij hebben het contract uiteraard eerst door een advocate laten lezen om niet de fouten maken die we indertijd met Transmission hebben gemaakt. Als beginnende band teken je toch al snel om maar een contract te hebben en weet je ook meestal niet waar je precies op moet letten, maar je tekent toch omdat je anders misschien vijf jaar later nog steeds onbekend bent. Nu waren we door schade en schande wijs geworden. Want Hans van Vuuren heeft vlak voor het faillissement alle rechten gauw aan zijn vrouw verkocht, zodat die veilig waren voor hem. We stellen wel alles in het werk om daar een goede oplossing voor te vinden. Hopelijk komen we daar snel uit. Ik hou niet van conflicten en wil ze zo snel mogelijk de wereld uit hebben.’
‘Het grote voordeel van Nuclear Blast is dat ze echt wereldwijd werken, met vestigingen in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en Japan, wat allemaal gebieden zijn waar wij populair zijn, maar waar onze platen tot dan toe niet of nauwelijks te koop waren. En wij willen graag zowel in de kleine metalplatenzaken als in de winkelketens liggen en zij zorgen daarvoor. Toen wij in Zuid-Amerika op tournee waren kregen we steeds te horen dat ze onze cd’s nergens konden kopen, wat een rechtstreeks gevolg was van het feit dat Transmission klein was en maar weinig distributiekanalen had.’
Ook deze cd is geproduceerd door de befaamde Sascha Paeth in zijn Gate Studio in Wolfsburg. Waarom hebben jullie opnieuw voor hem gekozen?
‘Omdat hij zo ongelooflijk goed is en echt het beste uit je weet te halen. We zijn in november vorig jaar voor het eerst de studio ingegaan om de drums op te nemen, hoewel we op dat moment zonder platencontract zaten. Maar de mensen van de studio hadden veel vertrouwen in ons en beloofden ons niet meteen met rekeningen sturen te beginnen. Zij waren er net als ons van overtuigd dat wij binnen de kortste keren wel een nieuwe deal zouden sluiten en dat klopte dan ook. Wij konden dus ook alle tijd nemen die we nodig hadden en hadden geen druk van de platenmaatschappij die ons achter de broek zat om maar zo snel mogelijk een kant en klare plaat te hebben. Geen druk betekent ook dat je veel relaxter bent in het spelen en arrangeren en dergelijke. Sascha is heel goed in het maken van een goede sound, maar toen wij aangaven onze sound te willen veranderen was hij daar niet meteen van overtuigd. Maar na wat experimenteren veranderde hij van mening en ging hij enthousiast aan de slag.’
Op de nieuwe plaat zijn orkestraties en koorzang te horen. Hoe ging dat in z’n werk?
‘We leggen de lat steeds hoger en voordat we aan deze plaat begonnen hebben we met elkaar besproken wat we wilden gaan doen. Het resulteerde in het schrijven van langere nummers, meer complexere stukken en van alles iets meer, dus bombastischer. Maar ook hebben we de gitaren meer de ruimte gegeven als we vonden dat dit nodig was. Vroeger schreven we vrijwel alles vanaf de toetsen, nu ook vanaf de gitaar, waardoor de nummers toch anders worden en dan rond de gitaarriffs worden geschreven. Omdat we veel naar soundtracks luisteren blijft dat iets wat in je achterhoofd blijft hangen, dus hoe je het ook wendt of keert, de muziek wordt dan orkestraler en bombastischer. Dit kun je vooral horen bij het laatste nummer, het titelnummer van het album. De vorige cd was een soundtrack cd en we wilden nu sowieso twee bandcd’s maken, maar de soundtrack blijft binnen de cd een belangrijke plaats innemen.’
‘Het koor hebben we ingehuurd, maar voor de orkestraties hebben we gebruik gemaakt van de orkestbank van MIRO. Tegenwoordig heb je zulke goede samples, waarmee je hele orkesten uit een doosje kunt toveren. We hebben meer dan ooit zelf de arrangementen gedaan en die stuurden we dan naar de man die onze sounds converteerde. Deze man is van onmisbare waarde geweest, hij is daar zo in thuis en heeft alle nieuwste snufjes op samplegebied dat hij er iedere keer weer iets mooiers van maakte dan wij durfden dromen. Simone bedacht zelf haar zanglijnen en dat werkte ook heel goed. Eerlijk gezegd kon ik na de ruim zes maanden die we aan deze plaat werkten deze nummers niet meer horen en ik heb er dan ook bewust even afstand van genomen. Maar nu luister ik er weer met plezier naar. Muziekmaken bestaat uit drie onderdelen: het creëren van muziek (bedenken, schrijven, proberen), het opnemen en het uitvoeren (optreden). Daarvan vind ik het creëren het allermooist om te doen, dan het optreden en in de studio ben ik het liefst zo kort mogelijk.’
In 2002 werd jij plotseling uit After Forever gegooid, hoe kijk je daar op terug?
‘Dat was een vreemde ervaring, maar achteraf gezien heeft het gewoon zo moeten zijn. Daardoor miste ik allerlei dingen als een tour met Nightwish, een optreden op Pinkpop en bij Kopspijkers. Allemaal zaken waar ik me al blij mee had gemaakt en die ineens niet meer doorgingen voor mij. Maar het is goed geweest, want het was toch een kwestie van twee kapiteins op een schip en sindsdien kunnen Sander (Gommans, bandleider van After Forever; HP) en ik allebei doen wat we graag willen. Ik hou helemaal niet van conflicten en wil ze altijd zo snel mogelijk uit de wereld helpen. En omdat Sander ook hier in Reuver woont kwamen we elkaar vaak tegen, vooral bij de supermarkt. De eerste keer dat we elkaar zagen ontliepen we elkaar, maar de volgende keer was het al “hoi” en daarna “hoe gaat het” en binnen de kortste keren gingen we samen een bakkie koffie drinken en hebben we het uitgepraat. We zijn dus al heel lang weer on speaking terms en wel zodanig dat Sander op onze nieuwe cd meezingt. Zo kan het dus ook.’
En dan gaan jullie vanaf begin september op tournee. Een indrukwekkend schema volgens jullie website.
‘Ja, we gaan eerst naar de States (19 shows) en Canada (3) en dan doen we een optreden in Mexico. In oktober en november doen we Europa aan als voorprogramma van Sonata Arctica en eind november doen we drie shows in Mexico. Daarna een clubtour door Nederland en begin volgend jaar gaan we dan uitgebreid touren in Zuid-Amerika. Onze agenda is tot mei 2008 al helemaal ingevuld. De meeste optredens waren al geboekt voordat ook maar bekend was of en wanneer er een nieuw album zou komen, dus men zag zeker potentie voor ons. We hebben zowel in Noord-Amerika als in Zuid-Amerika een boeker die allebei hun markt goed kennen en ons optredens weten te verzorgen. In Nederland doet Mojo dat en met alle drie zijn we heel tevreden.’
Vertel eens, hoe gaat dat als jullie naar Amerika gaan?
‘We nemen onze crew mee en onze gitaren. In Amerika hebben we de beschikking over een tourbus waarin we met z’n twaalven reizen. We kunnen daar goed in uitrusten, want we worden gereden. Alle andere apparatuur die we nodig hebben is gehuurd en als we aankomen staat die al voor ons klaar. Die spullen worden in een aanhanger achter de bus gedaan en zo hebben we alles bij ons wat we nodig hebben. Overal waar we optreden staat een PA installatie, of gehuurd of de vaste installatie van de zaal. We hebben onze eigen geluidsman bij ons en die is onmisbaar. Hij kent ons repertoire door en door en weet overal een goed geluid uit te halen. We spelen in zalen van verschillende grootte, van 150 man tot boven de duizend. Het gaat om clubs, theaters en kleine arena’s en soms festivals. De vorige keer toen we door de States tourden reed ons voorprogramma in een camper, wat inhield dat zij om de beurt moesten rijden. Dat is heel vermoeiend, en ik ben blij dat ons dat bespaard blijft.’
‘Overigens levert zo’n tour door Amerika ons financieel niets op en kost het ons alleen maar geld. Maar hopelijk verkopen we veel merchandise om het verlies zo klein mogelijk te maken. Helaas kunnen we niet zoveel spullen meenemen als we wel zouden willen, maar zodra je boven het maximum gewicht uit komt moet je flink bijbetalen, dus dat gaat niet. Vandaar dat we een deel van de merchandise in Amerika laten maken. Je zit dan wel meteen vast aan grote hoeveelheden en dus hopen we dat we alles kunnen verkopen, want wat overblijft kunnen we waarschijnlijk niet mee terug naar Nederland nemen. In Zuid-Amerika zijn de afstanden tussen de steden waar we spelen zo groot dat we ons noodgedwongen per vliegtuig moeten verplaatsen. Alleen tussen Sao Paolo en Rio is het nog te doen met de bus, maar dat is het dan ook. Onze promotor aldaar zorgt er voor dat er overal de gewenste backline staat en ook alle andere zaken worden perfect geregeld.’
Met de band op tournee, dan gebeurt er vast wel eens wat…
‘We zijn in Zuid-Amerika behoorlijk populair, dat hebben we tijdens de vorige tour goed gemerkt. Sommige fans reizen ons overal achterna, terwijl ze het over het algemeen financieel echt niet zo goed hebben. Overal waar we komen staan er al rijen fans voor de deur van de zaal of bij de backstage ingang en het gebeurt regelmatig dat fans proberen de bus of de backstageruimte binnen te dringen, wat een enkele keer nog lukt ook. Als we op tournee zijn filmen we vaak wat er rond de optredens gebeurt en op een van die opnamen is te zien hoe een meisje zich eerst de bus probeert in te praten en als dat niet lukt blijft ze aan het halfopen raam hangen om op die manier toch naar binnen te kunnen. Maar de ingang waardoor de bus naar binnen moet is te smal, de bus past er net tussendoor, dus uiteindelijk moet ze haar poging opgeven. Het zijn hondstrouwe fans en zoals overal ter wereld gebeurt er bij onze concerten nooit iets vervelends, het gaat er altijd heel gemoedelijk aan toe. Natuurlijk hebben we onderling ook veel plezier. We hebben twee officiële fanclubs en een stuk of vijftien onofficiële, die pas door ons erkend worden als ze bewezen hebben zich aan de afspraken te houden.’
Je krijgt binnenkort je eigen Hufmaster gitaar. Vertel…
‘Dat klopt, ik werd door gitaarbouwer Patrick Hufschmid benaderd of ik interesse had in een signature model van de Hufmaster. Ik mag zelf bepalen wat er allemaal op en in moet en hoe de gitaar er uit gaat zien, uitgaand van het prototype van de Hufmaster 7. Het gaat er natuurlijk niet alleen om hoe de gitaar klinkt, maar ook hoe die er uitziet! We hebben er veel contact over gehad en als alles meezit kan ik ‘m al meenemen op onze Amerikaanse tournee.’
EPICA’s GEAR
SIMONE SIMONS, zang:
Shure SM 58 mic
Sennheiser in-ear monitoring
MARK JANSEN, gitaar, zang:
Hufschmid Hufmaster 7 string
Ibanez Universe
Ibanez 7 string custom made
Ibanez 7 string S series
Mesa Boogie TriAxis pre-amp
Mesa Boogie 50:50 power amp
Mesa Boogie Rectifier 2*12 inch V30’s
Mesa Boogie Abacus footswitch
Rocktron Intellifex LE effects processor
Furman PL – Pro/E power conditioner
Sennheiser wireless system
Korg DTR2 tuner
Paul Lenders flightcase
Randall Isolation cab
Audio Technika AE2500 mic
Dunlop Tortex pics
Ernie Ball strings
Sennheiser in-ear monitoring
Shure mics
AD SLUIJTER, gitaar:
Gibson Les Paul Custom ’57 Ebony
Gibson Les Paul Standard Ebony
Epiphone Les Paul Custom Ebony
Epiphone Les Paul Standard Red
Epiphone 1958 Korina Explorer
Mesa Boogie MarkIV
Mesa Boogie TriAxis pre-amp
Mesa Boogie 2:90 power amp
Mesa Boogie Rectifier 2*12 inch V30’s
Mesa Boogie Abacus footswitch
Rocktron Intellifex Online effects processor
Furman PL – Pro/E power conditioner
Sennheiser G2 wireless system
Korg DTR2 tuner
Paul Lenders flightcase
Randall Isolation cab
Audio Technika AE2500 mic
Dunlop Tortex & Jazz III pics
D’addario & Ernie Ball strings
Sennheiser in-ear monitoring
COEN JANSSEN, synths, piano:
Roland XP 30
Roland XV 88
Clavia Nordlead
Akai Z4 sampler
Pro Tools 6.7 (laptop)
Digi-design Digi 002 audio interfaces
Sennheiser in-ear monitors
Technics SXP50 stage-piano
Microkorg
Roland AX-7
YVES HUTS, bass:
Ampeg Head SVT350H
Ampeg Cabinet SVT410HLF
Yamaha Bass
Korg DTR 1000 tuner
Dunlop Pics
Sennheiser wireless system
Sennheiser in-ear monitoring