(Gepubliceerd in Musicmaker #4 – 2013)
TEKST EN FOTO’s: HARRY PATER
Zo’n zes jaar geleden stelden we jullie voor aan de toen net zestienjarige Amerikaanse bluesrockgitarist Eric Steckel. Het tienertalent was toen al acht jaar bezig met gitaarspelen en zijn eerste cd verscheen toen hij een elfjarig broekie was. Inmiddels is Eric 23. Hij ziet er niet meer uit als een jochie en heeft de baard in de keel gehad, al is een echte groeispurt uitgebleven. Met maar liefst acht albums op zijn naam mag je hem al een ervaren rot noemen. Noem het toeval, maar hij is veelvuldig in ons land op de podia te zien. Daarbij wordt hij door een Nederlands supertrio begeleid.
Westendorp Blues Night. Eric Steckel en zijn band zijn net terug uit Engeland na een barre tocht met heel veel sneeuw en treden als laatste op, tijdens dit kleinschalig, maar jaarlijks bluesfestival in de Achterhoek. Het optreden staat gepland om een uur ’s nachts. Van tevoren wordt gezegd dat de band ongeveer anderhalf uur zal spelen, vooral omdat de muzikanten nogal moe zijn van de lange reis. Doordat het publiek erg enthousiast reageert en Eric en de band daardoor veel energie krijgen, duurt het optreden uiteindelijk drie uur. Die instelling zegt veel over Erics drang om muziek te maken.
Wat is er in zes jaar met hem gebeurd?
Eric: ‘Ontzettend veel eigenlijk. Ik heb de high school afgemaakt en ben sindsdien fulltime met muziek bezig, wat ik het allerfijnste vind om te doen. Ik ben drie cd’s rijker, plus een compilatie en een album met demo’s. Daarnaast heb ik heel veel opgetreden, zowel in de States als in Europa. Vooral Nederland en Duitsland zijn een goede markt voor me. Maar ook Frankrijk, Scandinavië en Engeland boor ik tegenwoordig aan.’
NEDERLANDSE BAND
Bas Paardekooper & The Blue Crew was voorheen de begeleidingsband. Tegenwoordig werkt Eric in Europa met een volledig Nederlandse band, bestaande uit Bob Fritzema (Dana Fuchs, King King, Stefan Schill, John F. Klaver Band) op Hammond en toetsen, Henk Punter (King Mo) op drums en ‘good old’ Barend Courbois – met wie heeft hij niet gewerkt? – op bas. Tijdens de optredens geeft Eric zijn bandleden alle ruimte om te soleren, vooral de Hammondsolo’s van Fritzema vormen een mooie aanvulling op de meestal lange gitaarsolo’s. Barend Courbois laat ook duidelijk merken dat hij een van Nederlands beste en meest veelzijdige bassisten is. Henk Punter is een steady slagwerker, die blijkbaar niet zo van drumsolo’s houdt, want hij houdt zich in. De songs op Eric’s nieuwste album klokken gemiddeld rond de vier-vijf minuten; live worden zij meestal flink uitgerekt tot acht à tien minuten, vooral door de vaak flitsende gitaarsolo’s, die geen moment vervelen. Bob Fritzema: ‘We kenden Eric eigenlijk alleen van horen zeggen en zijn muziek kregen we op cd toegestuurd, zodat we een aantal van zijn songs konden horen en die eventueel zelf te oefenen.’ Barend Courbois: ‘Muzikaal kunnen we alle vier eigenlijk alle stijlen wel spelen, al heeft de een misschien wat meer met de blues en de ander, zoals ik, met heavy rock. Oefenen konden we niet van tevoren, omdat we allemaal bezet waren. Eric kwam kort voor het eerst optreden in Nederland en dus was er geen tijd meer om samen te repeteren. Dus de eerste keer samen spelen was meteen tijdens het eerste optreden en de korte soundcheck daarvoor. Maar och, het is toch vooral blues en laten we eerlijk zijn, dat is nu ook weer niet zo moeilijk om te spelen voor ons.’
Dat je met Nederlandse muzikanten werkt, is dat puur om de kosten te drukken?
‘Dat is wel een van de belangrijkste redenen, want nu reis ik in mijn eentje vanuit Amerika naar Europa, terwijl ik anders voor drie muzikanten alle reis- en verblijfkosten moet betalen. Nu blijven de kosten binnen de perken, omdat deze mannen immers hier al wonen en ik ze dus geen dure vliegtickets hoef te vergoeden. We hadden een druk tourschema, met weinig vrije dagen en reisden met z’n allen in een luxe bus met achterin onze instrumenten en backline. Verder heb ik alleen mijn twee gitaren en effectpedalen bij me, de rest is hier voor de duur van de tour gehuurd en dat scheelt ook enorm in de kosten. Ik kende deze mannen nog niet, maar ze zijn zo goed dat we niet eens hoefden te repeteren! Ze hebben wat cd’s van me toegestuurd gekregen met wat instructies en de eerste keer dat we samenspeelden was tijdens de soundcheck van het eerste optreden. Het klikte meteen enorm tussen ons, zowel muzikaal als op persoonlijk vlak; we hebben dan ook veel plezier samen. Zij zijn natuurlijk wel een stuk ouder dan mij, maar en hebben dus ook een stuk meer ervaring, maar gaan daar heel goed mee om. Deze mannen kunnen volgens mij alles aan! De optredens die we de laatste weken hebben gedaan waren erg succesvol, we werden vrijwel overal teruggevraagd. Op YouTube staan inmiddels heel wat opnamen van deze concerten, die door fans zijn opgenomen en geupload. Daarop kwamen heel wat reacties van concertorganisatoren uit vrijwel heel Europa. Vrijwel iedereen zei dat ze me willen boeken, maar dan wel met deze band! Dat is natuurlijk geweldig voor ons vieren.’
Eric Steckel met Henk Punter (drums), Barend Courbois (basgitaar) en Bob Fritzema (keyboards)
In november kwam de nieuwe cd Dismantle The Sun uit.
Eric: ‘Tussen half september en begin oktober vorig jaar hebben we de cd in ruim twee weken opgenomen. Het album heb ik samen met mijn vaste muzikanten Rick Prince (bas) en Andrew Haley (drums) geproduceerd. Zeven van de tien songs hebben we samen geschreven, eentje is van mezelf en de andere twee zijn covers. Naast gitaar speel ik op de plaat ook piano en Hammond. Ik speel zelfs al langer toetsen dan gitaar en ik ben echt een Hammondfreak. Ik ben dan ook ontzettend blij dat Bob Fritzema zo’n geweldige Hammondspeler is, want die sound hoort nu echt bij mijn muziek. Ik kan nu eenmaal niet èn gitaar èn Hammond spelen tijdens optredens. Wel switch ik af en toe even met Bob van plaats, maar hij kan eigenlijk niet gitaar spelen, zo zei hij me. Maar dit was wel erg leuk om te doen! Omdat ik geen platencontract heb breng ik mijn albums op mijn eigen label uit. Op zich is dit wel riskant, maar al vanaf mijn eerste cd gaat het heel goed met de verkoop en uiteindelijk vloeien de inkomsten dan ook grotendeels naar mij toe en zit er geen platenmaatschappij tussen. Overigens zijn mijn cd’s ook bij de meeste online cd-shops te koop en liggen ze ook in veel platenzaken en kun je ze ook via iTunes kopen. Wat heel mooi was: toen ik de eerste persing binnen had zette ik dat ’s avonds laat op mijn website. Toen ik de volgende morgen de computer weer aanzette had ik al ruim vijfhonderd bestellingen en betalingen binnen, waarmee ik meteen al uit de kosten was!’
Blues en heavy rock
‘In de afgelopen jaren is mijn muzieksmaak ook flink gewijzigd. Blues was en is mijn eerste liefde, maar ik houd ook steeds meer van heavy rock zoals ZZ Top, wat ook te horen is op mijn nieuwste cd en tijdens de optredens. Ik was sowieso al een groot Jimi Hendrix fan, vandaar dat ik ook verschillende van zijn songs heb gecoverd, zoals Little Wing en Purple Haze. Waar ik de laatste tijd ook erg van geniet is progrock, zoals Porcupine Tree en Marillion, al zal je dat niet meteen aan mijn gitaarspel merken. Ik let heel erg op de publieksreacties als ik een heavier song speel; merk ik dat men er niet van gediend is, dan blijf ik bij de bluesrock, maar als ik merk dat men er wel van houdt dan gooi ik er als het ware wat meer heavy rock in. Maar ik ben en blijf wel een bluespurist!’
Nieuwe agent
Vanaf 2004 werden Eric Steckels Europese boekingen gedaan door King Bee Music van Rob Koning, maar nu is dat veranderd. Martin Philippus van Amsterdam Music Promotors (AMP) doet nu zijn zaken.
Eric: ‘King Bee is vooral erg groot in de blues scene in Europa, daar zijn ze erg goed in en daarom voelde ik me er ook zo thuis, ook omdat zij ervoor zorgden dat ik hier überhaupt kon gaan optreden. Maar omdat ik me toch ook op de wat meer heavier sector wil richten en zij daar weinig mee hebben, ben ik vertrokken naar AMP, die zeg maar breder georiënteerd zijn. Ik ben overigens in goed overleg vertrokken bij King Bee hoor, Rob is nog altijd een goede vriend van me, we hebben nog regelmatig contact en hij begrijpt en steunt mijn beslissing.’
Mentor John Mayall
In 2003 kwam de elfjarige Eric Steckel in aanraking met blueslegende John Mayall, op een bluesfestival in zijn thuisstaat Florida. Het jaar daarna nam Mayall hem mee op tournee naar Europa, uiteraard tijdens de zomervakantie. Ook in de daaropvolgende jaren was Eric voornamelijk tijdens schoolvakanties op tournee, waarbij hij met name in Nederland niet te laat op de avond mocht optreden om geen problemen met de Kinderbescherming te krijgen. In Amerika mocht hij in die tijd alleen optreden in gelegenheden waar geen alcohol verkocht werd. John Mayall is nog altijd de mentor van Eric en ze hebben dan ook nog regelmatig contact. Mayall geldt al tientallen jaren als ontdekker van topgitaristen: Peter Green, Eric Clapton, Mick Taylor en Walter Trout zijn slechts vier namen. Toen Musicmaker John Mayall in 2008 sprak antwoordde hij op de vraag of hij nog nieuw gitaartalent had ontdekt: ‘Enkele jaren geleden zag ik een toen vijftienjarig jochie dat verbijsterend goed gitaar speelde. Eric Steckel heet hij, komt uit Amerika. Misschien heb je al van hem gehoord.’
Signature gitaar
Zes jaar geleden was de originele 1965 Fender Stratocaster die Eric in 2003 van John Mayall heeft gekregen zijn vaste instrument. Nu heeft hij deze alleen als reserve bij zich en speelt hij op de Tom Anderson Hollow Cobra S Tiger-Eye Burst uit 2008. Deze is aangepast naar de wensen van Eric. In februari heeft Eric twee nieuwe vintage gitaren aan zijn collectie toegevoegd: een Fender ’63 Firebird en een Gibson ’69 ES-335, waarvoor hij wel een flinke autorit richting de Amerikaanse westkust moest maken, maar dat had hij er graag voor over. Er staat nog meer te gebeuren:
Eric: ‘Tom Anderson gaat een signature model voor mij maken, waarbij ik volledige inspraak heb op de specificaties. Ik ben daar reuzetrots op, want als je weet wie me zijn voorgegaan bij Anderson Guitarworks: Mick Jagger en Keith Richards, Richie Sambora, Neil Schon en David Crosby, om er maar een paar te noemen! Hier in Europa speel ik op Fender Twin Reverbs, die prima zijn hoor, maar het allerliefst speel ik op mijn Bogners. Helaas zijn die hier niet te huur en meenemen is veel te kostbaar.’
Optredens
De komende maanden concentreert Eric Steckel zich qua optredens op de Verenigde Staten; inmiddels is hij vanuit het midwesten verhuisd naar Los Angeles. Eind augustus komt hij terug naar Europa en tot eind september staan concerten in Nederland, Duitsland en Oostenrijk gepland. Zaterdag 24 augustus staat hij (met blazerssectie) op Culemborg Blues en op 1 september in De Boerderij in Zoetermeer. Op zijn website zijn alle concerten te vinden.
ERIC STECKELS GEAR:
Gitaren: ’08 Tom Anderson Hollow Cobra S Tiger-Eye Burst, Original 1965 Fender Stratocaster, Larivee D-03 Dreadnaught Acoustic, Tom Anderson Drop Top Butterscotch, Tom Anderson Hollow Atom Tiger-Eye, Fender ’63 Firebird, Gibson ’69 ES-335
Pedalen: Oxfuzz II, Fulldrive II, Line6 DL-4, H20 Liquid Chorus/Echo, Fulltone OCD,
Cmatmods Brownie (Hi-Gain Mod), Tonehunter Hot Tuna (Modded), Fulltone Deluxe Clyde Wah, TS808 Tube Screamer, Boss TU-2 + Snark Tuners
Versterkers (studio & stage): Bogner Caveman, Cornford MK50H II, Bogner Uberschall, Bogner Ecstasy 101B, Bad Cat Custom Shop Cub II R/T 30w
Accessoires: Alessandro High End Products Instrument Cables, Mogami Gold Cables, Fender Extra Heavy Celluloid strings