(Gepubliceerd in NOIZE Rockmagazine 1993)
Interview: Harry Pater en Henry Knegt
Fotografie: Harry Pater
De Golden Earring is terug met een nieuw live album “The Naked Truth”, een opname van een akoestisch optreden deze keer, in de Unplugged-traditie. Een tijdje geleden spraken we met Earring gitarist/zanger George Kooymans. De Earring tekende vorig jaar een platencontract met Sony Music.
Waarom zijn jullie overgestapt naar Sony Music?
‘We hadden geen contract meer met de vorige platenmaatschappij en er was een aantal maatschappijen in ons geïnteresseerd, waaronder ook onze oude maatschappij en Sony. Sony was er eigenlijk als eerste bij en ze boden een goed contract. Het is een bedrijf dat van wanten weet. Het is een wereldwijd contract, maar het hangt natuurlijk wel van de landen zelf af of ze onze platen willen uitbrengen. Als zij er geen zin in hebben, dan zijn wij gerechtigd om een andere maatschappij te zoeken die de plaat dan wel wil uitbrengen. Wat Sony Nederland tot nu toe voor ons heeft gedaan is te gek. In Duitsland ging het ook redelijk goed, alleen waren er daar wat communicatieproblemen over de start van de tour, maar over het algemeen ging het goed.’
‘Kijk, we hebben lang in het buitenland gespeeld en als we gingen dan gingen we meestal naar de States en Duitsland hebben we altijd een beetje overgeslagen, al kwamen we er wel regelmatig, maar van uitgebreide tours was geen sprake. Met de “Keeper Of The Flame” tour hebben we wel uitgebreid door Duitsland getoerd en toen bleek dat de mensen je eigenlijk niet meer kennen, alleen de oude garde kent je nog. De nieuwe generatie kent je helemaal niet en daar moet je dan aan gaan werken. Nu blijkt dus wel dat we in het verleden daar een grote naam hebben opgebouwd. Duitsland is een erg groot land en je moet er gewoon met de media bekend zijn, op de radio en met de bladen praten. Op de televisie komen is moeilijk, Je merkt dat niet alleen in Nederland maar ook in Duitsland is het moeilijk. Er zijn veel te veel debiele programma’s. Echte rockprogramma’s zijn er haast niet meer. Het zijn zowat allemaal van die schlagerachtige programma’s, en er is haast niets voor de rockmuziek. In Duitsland is het eigenlijk nog slechter gesteld met de rockmuziek op de radio dan in Nederland. Op een paar privézenders na in de grote steden die goede muziek ten gehore brengen is het slecht. In de periode waarin we in Duitsland op tournee waren heb ik veel naar de radio geluisterd, maar ik bleef het hopeloos vinden.’
‘We hebben een vast aantal fans die de platen kopen, maar we gaan door om de groep kopers flink uit te breiden. Nederland is onze basis, de platenmaatschappij gaat er hier eerst mee aan de slag. Als de cd in Nederland flopt dan gaat het in het buitenland ook mis, maar in Nederland gaat het gelukkig heel erg goed met de verkoop van onze platen.’
Een paar jaar geleden heb jij een soloalbum gemaakt.
Je vertelde toen dat je al druk bezig was met de opvolger.
‘Ik ben er wel al mee bezig, schrijven doe ik namelijk continu, maar op het ogenblik staat mijn hoofd er niet zo naar. Ik schrijf natuurlijk allerlei dingen die buiten de Earring vallen en die bewaar ik. Je kunt die dingen nu eenmaal niet tegelijk doen.’
“Bloody Buccaneers” kwam in mei van vorig jaar uit.
Was het niet de bedoeling dat de plaat al veel eerder op de markt zou komen?
‘Ja, eind 1990 zou de plaat al uitkomen, maar dan hadden we zo verschrikkelijk hard moeten werken om het op tijd af te krijgen en daar hadden we geen zin in, om eerlijk te zijn. Toen we met de plaat bezig waren was er nog geen titel en ook nog geen hoesontwerp. Nadat we driekwart van de plaat hadden opgenomen kwamen we met de titel op de proppen. We moesten toen gaan werken aan de tekst voor de song en we hadden nog nooit eerder een song over piraten gemaakt. Barry is toen flink gaan zoeken in allerlei boeken en op een gegeven moment hadden we het voor elkaar. Je kunt wel proberen om alles van te voren goed te plannen, maar het loopt toch vaak weer anders dan je verwacht. De hoes, de titel, de afleveringsdatum, enz.’
Wij spreken regelmatig Amerikaanse en Engelse artiesten. Velen van hen noemen de Earring als één van hun favoriete bands en/of inspiratiebronnen. Hoe voelt dat?
‘We hebben met name in Amerika ons stempel gedrukt in de loop der tijd, dat beseft men in Nederland onvoldoende, zo is mij gebleken. Iron Maiden coverde “Ce Soir”, White Lion deed “Radar Love”… Dat vind ik wel leuk, dat zijn jongens die onze muziek goed vinden. Steve Harris vindt ons goed en is met ons opgegroeid. De Centerfold versie van “Radar Love” vond ik wel aardig, het was weer eens wat anders, maar toch wel goed gedaan. Een band genaamd Oh Well heeft de song ook gedaan in een rap-achtige versie. Er zijn veel mensen die “Radar Love” hebben opgenomen, ook James Last heeft ‘m opgenomen. Hoe dat klinkt? Dat klinkt als James Last, daarmee is wel bewezen dat het een tijdloos nummer is. In de VS is het echt een rock classic, een car song. Men rijdt daar zeer grote afstanden en het is erg leuk. Ik wil het nummer nog wel spelen, maar het is geweest. Toen we het opnamen stonden we er ook niet bij stil, het was gewoon één van de vele nummers.’
Jullie moeten in Nederland regelmatig opdraven om in programma’s als Countdown te playbacken, in programma’s waar bijna niemand meer naar kijkt, getuige de kijkcijfers. Is dat nog wel leuk om te doen?
‘Er zijn bijna geen rock-/popprogramma’s meer en als je je plaat wilt promoten dan kom je toch weer uit bij Countdown, of je dat nu leuk vindt of niet. Er is gewoon geen zak meer aan, rockmuziek is het stiefkind van de televisie geworden, het zijn nu allemaal spelletjes en andere bullshit op tv. De zuilen worden steeds minder bekeken, Countdown heeft nog maar een paar honderdduizend kijkers. In België heb je TVM en in Nederland RTL4, vreselijke zenders vind ik dat, maar daar kijken wel veel mensen naar. Als je in hun programma’s wilt optreden sta je tussen allerlei Vlaamse zangers en zo. Nederland Muziekland is toch ook pure armoede, maar ja, het is de enige manier om je platen te promoten, dus moet je wel in dat soort programma’s gaan staan. Je wilt je integriteit bewaren, maar aan de andere kant wil je ook niet dat men zegt “ik hoor helemaal niets meer van jullie”. Als je niet op tv bent geweest ben je er niet meer, dan word je anoniem. Dat geldt ook voor de nieuwe artiesten.’
De videoclip voor “Turn The World Around” was nogal omstreden.
Hebben jullie dat voor de publiciteit gedaan?
‘Ja, dat ziet men niet zitten als het heftig wordt. Als het een hit is wordt de clip vertoond. Veel mensen maken bezwaar, maar de “Going To The Run” clip was vrij braaf, geen shockerende dingen. We zijn er ook niet op uit om shockerend te zijn, we doen wat we leuk vinden en we merken dat we vaak onze neus stoten, ook in Amerika. Er wordt zoveel in gesneden of het wordt helemaal niet uitgezonden. Je geeft zo ontzettend veel geld uit en het resultaat is dan nog nihil. Je wordt door de censuur beknot in je creativiteit. Je bent dan wel weer in het nieuws, maar dat is… kijk, toen we met “When The Lady Smiles” uitkwamen werd het zó op de AVRO vertoond, in een of ander programma, zonder dat men het van te voren bekeken had. Dan ziet heel Nederland die clip en dan gaat het van “wauw!” en dat is mooi, maar dat gebeurt dan nooit een tweede keer. Dat was dus een gelukstreffer voor ons. In de States hadden we veel gelazer met “When The Lady Smiles”, ze wilden er daar zoveel uitknippen, dat er bijna niets meer overbleef. Heel erg vervelend allemaal.’
Jullie nemen veel in jouw huisstudio op?
‘Ja, de laatste vijf elpees hebben we thuis opgenomen, dat is wel zo gezellig. Wat mijn familie daarvan vindt? Nou, die gaan er wel mee akkoord. Het is wel vrij druk, maar we hebben een redelijk groot huis en het is gezellig en ook erg leuk. Bovendien zijn ze het inmiddels gewend.’
Is het thuis opnemen anders dan in bijvoorbeeld Wisseloord?
‘Ja, het is er veel minder druk en er is ook niet zoveel druk om op tijd klaar te zijn. In Wisseloord ben je zo drieduizend gulden per dag kwijt en als het eens een dag niet soepel loopt, dan weet je het wel… Wij zijn geen Def Leppard die zich zoiets kunnen veroorloven. Vroeger deden we er ook vaak maanden over om een elpee op te nemen, maar achteraf, als je de rekening gepresenteerd krijgt, merk je dat dat stom is geweest. Je moet het geld nuttig besteden en ik heb thuis professionele apparatuur staan en dan werkt het natuurlijk gemakkelijker. Als je in Wisseloord bent en je loopt de studio uit, dan ontmoet je daar mensen die je eigenlijk helemaal niet wilt zien als je aan het opnemen bent. Thuis heb je gewoon je eigen sfeer. Je kunt ook een mobiele studio huren, dat deden wij vroeger ook wel. Ik kan u ook thuis mixen.’
Is er qua opnametechniek nu erg veel verschil met vroeger, nu de opnamen op cd worden uitgebracht?
‘Vroeger zette je de opnamen op een taperecorder en tegenwoordig gaat het op een DAT-recorder. Er zijn nog steeds mensen die het op band zetten. Als je er een hekel aan hebt om op DAT te werken kun je het op band opnemen met een halve inch Dolby, die systemen zijn zo waanzinnig goed. Op DAT masteren is gewoonweg veel gemakkelijker en dan wordt het gewoon overgeschreven naar U-matic voor de cd. Je kunt het ook rechtstreeks op U-matic opnemen, dat deden wij een paar jaar geleden ook, het maakt namelijk weinig uit hoe je dat doet.’
Ben je nu tevreden over het geluid, zoals dat op de cd staat?
Vroeger werd er immers nogal wat weggesneden bij het masteren voor de elpees.
‘Ja dat is wel waar, de dynamiek in bepaalde nummers kon wel fnuikend zijn voor de plaat en dan moest er zachter gesneden worden. Nu kun je veel meer dynamiek op een cd kwijt, qua geluid en techniek. Vooral lage tonen komen nu veel beter tot hun recht. Met pieken hebben wij niet zoveel te maken.’
Op een cd kan tegenwoordig bijna tachtig minuten muziek.
Toch zijn veel cd’s niet langer dan de elpees van vroeger, zo’n dertig tot veertig minuten.
Waarom zetten bands de cd’s niet helemaal vol?
‘Je krijgt er namelijk niet meer voor uitbetaald, er is een limiet. Als er vijftien songs opstaan betekent dat nog niet dat je voor vijftien songs wordt uitbetaald. Het extraatje is dan zuiver bonuswerk. De cd wordt dan ook weer duurder voor wat betreft de opnamekosten en dergelijke. Voor verzamelplaten geldt hetzelfde, daar wordt ook een eenheidsprijs voor gemaakt i.v.m. de auteursrechten. Die cd van ons “The Best Of” was ook voor één prijs gemaakt, er werden dus geen twintig songs uitgekeerd. Er wordt een deal met Buma-Stemra gemaakt, anders wordt het te duur, daarom zijn die platen relatief gezien ook zo goedkoop.’
In de Muziekwijk in Almere bestaat sinds een paar jaar de Golden Earringstraat.
Het straatnaambordje was al snel verdwenen…
‘Ja, dat hadden we ze al voorspeld, maar daar hadden ze niet over nagedacht, het zou wel meevallen zeiden ze daar…Ik vind het wel leuk, al die borden worden gestolen. Ze zouden eigenlijk in al die straten een sjabloon moeten neerzetten, zodat de mensen hun eigen straatnaambord kunnen maken. We waren overigens zeer vereerd dat er een straat naar ons genoemd is.’