(Gepubliceerd in NOIZE 1996)
Interview: Harry Pater/Henry Knegt
Fotografie: Henry Knegt
Op 5 april 1998 verongelukte de legendarische drummer Cozy Powell (eigenlijk: Colin Flooks), bij een auto-ongeluk op vijftigjarige leeftijd. Cozy is één van de weinige drummers die een hitsingle had met een drumsolo (“Dance With The Devil”). Hij werd vooral bekend als drummer in bands als The Jeff Beck Group, Black Sabbath, Rainbow, MSG, Whitesnake en ELP en achter gitaarhelden als Gary Moore, Peter Green en Brian May. Het was de bedoeling dat Cozy tijdens de komende tournee van Brian May opnieuw zou meedoen met de Queen gitarist, hij drumde ook op het nieuwste album “Another World”.
Enkele jaren geleden spraken we met de toenmalige drummer van The Brian May Band. Ten tijde van dit gesprek was net de Zuid-Amerikaanse tournee met Brian achter de rug en in de periode tot de Amerikaanse tour maakte Cozy van de gelegenheid gebruik om een korte Europese tournee te maken samen met zanger Tony Martin, bassist Neil Murray en gitarist Mario Parga. Cozy bracht eind 1992 zijn nieuwste soloalbum uit, “The Drums Are Back…”, waarop nogal wat bekende namen hun opwachting maken: Brian May, John Deacon, Geoff Nichols, Don Airey, Steve Lukather, Billy Sheehan, Jon Lord en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
Eerste vraag aan Cozy: waarom eigenlijk deze solotour?
‘Ik heb er sinds 1974 geen enkele meer gedaan. Toen heette het The Cozy Powell Samurai. Sindsdien ben ik eigenlijk bij iedereen in de showbiz in dienst geweest. Ik was dan nu ook toe aan een eigen, nieuwe band, die het grondwater weer eens ging proeven. Ik had in geen jaren in clubs gespeeld en dit is in feite een warming up voor straks als ik weer met Brian May op pad ga. Ik vind het heerlijk om nu met mijn drumstel vlakbij het publiek te zitten, normaliter zit ik ver en hoog verwijderd van het publiek. De afgelopen twee jaar heb ik ook niet zoveel gedaan vanwege een ongeluk. Ik lag in het ziekenhuis en deed toen veel ideeën op. Ik blijf wel met grote bands werken maar ik wil wat meer doen, ik ben nog lang niet in de positie dat ik kan gaan rentenieren. Het is erg fijn werken met Brian May’s band. We kennen elkaar al heel lang en Neil ik zijn al heel lang bevriend met elkaar en met Brian. Ook Tony en Brian kunnen het goed met elkaar vinden, al speelt Tony niet mee met Brian.’
‘Met deze band werken is ook erg leuk, we spelen nummers van veel bands waarin ik gezeten heb, van Rainbow tot Black Sabbath, Whitesnake, Michael Schenker, ELP… Er is veel interesse voor deze songs, de meeste mensen hebben deze songs nog nooit live gehoord en als ik de response op Stargazer, Long Live Rock’n’Roll en Since You’ve Been Gone iedere avond hoor dan weet ik dat we het goed doen. Het zijn allemaal klassieke songs natuurlijk en uiteraard doen we songs van Tony’s nieuwe plaat en van de mijne. Deze combinatie, met drie ex-leden van Black Sabbath, is natuurlijk ook erg aantrekkelijk voor rockfanaten.’
Uiteraard doe je een drumsolo. Waarom doe je je hit “Dance With The Devil” niet?
Het was toch een flinke hit voor je.
‘Om eerlijk te zijn: daar heb ik in jaren niet aan gedacht. Ik zou het nummer eerst er weer in moeten stampen, maar dan zou ik het ook wel weer kunnen. Wie weet… Het is lang geleden dat iemand dat nummer ter sprake bracht, misschien is dat wel een goed excuus om het weer eens te doen.’
‘Deze band noemen we Cozy Powell’s Hammer. Neil en ik hebben lange tijd met elkaar gewerkt, dus waarom zouden we nu niet samenwerken. De ritmesectie is erg belangrijk. Onze gitarist Mario Parga werd mij aanbevolen door verschillende mensen. Hij is nu 23 jaar en speelt een beetje als Steve Vai en Al DiMeola, jazzy licks met veel rock. Hij komt uit Engeland maar heeft een Spaanse vader, vandaar die naam. Tony Martin zocht een vehikel om zijn product te promoten en aangezien wij goed met elkaar kunnen opschieten was de deal gauw gemaakt. Het is gewoon goed teamwork. De eerste optredens die we deden duurden twee uur, maar omdat Tony’s stem dat niet zo lang volhoudt, hebben we dat wat ingekort. We spelen nu een kwartiertje korter. Tony geeft zich iedere keer helemaal, maar dat is voor zijn stembanden niet zo goed. Hij had ook een paar jaar niet live opgetreden, dus hij moest ook flink wennen.’
De laatste keer dat we jullie drietjes zagen waren jullie samen met Tony Iommi op tournee als Black Sabbath. Inmiddels tourt Tony weer met Ronnie James Dio, Geezer Butler en Vinny Appice (tegenwoordig is dat al weer anders en zit Tony Martin weer als zanger in Sabbath; red.). Wat is er misgegaan?
‘Zoals ik al vertelde had ik een ernstig ongeluk. Niet met een auto of een motor, maar met een paard! Een paard viel bovenop mij, ik brak mijn heup en mijn bovenbeen, en dat is de slechtst mogelijke plaats om je been te breken. Ik was zes maanden uit de roulatie, Black Sabbath wilde een plaat maken, de platenmaatschappij deed een beetje raar en toen er daarbij ook nog veranderingen in het management kwamen werd de hele band ineens ontslagen. Ronnie Dio kwam er toen bij en ik kon dus niet spelen dus nam hij Vinny mee, terug naar de Heaven And Hell periode dus. Nu hoor ik weer verhalen dat die line up ook al weer verleden tijd is en dat Ozzy Osbourne weer terug is… Het lijkt wel een quiz “wie zit er deze week in Sabbath?” Ik was er wel erg teleurgesteld over hoe dat allemaal gelopen is, aan mijn situatie kon ik niet veel veranderen en niemand belde mij, alleen maar dat ze met nieuwe leden verder gingen. Schande! Het aller domste wat Tony Iommi kon doen was wel Tony Martin ontslaan. Ik verliet Sabbath dan wel niet onder goede omstandigheden, maar dat is rock & roll, ik zit al zo lang in deze wereld, ik verwacht geen gunst van een ander.’
Black Sabbath: Neil Murray (bass), Tony Iommi (gitaar), Tony Martin (zang) en Cozy Powell.
‘Met Whitesnake was het weer wat anders. David Coverdale had weer eens stemproblemen. De band was in principe gestopt, David is de baas, dus als hij een jaar wil stoppen dan gaat dat door. Dan is het hooguit: dank je wel, je kunt gaan. Misschien bellen we je nog wel eens. Intussen moet je als muzikant wel zien rond te komen en dat is een van de redenen waarom ik in zoveel bands gezeten heb en waarom er zoveel wisselingen in bands zijn. De bands waarin ik gespeeld heb hadden vaak erg veel leden. In Rainbow hebben 17 mensen gespeeld, in Whitesnake meer dan 20, MSG idem dito, Black Sabbath ook minstens 17… Je ziet wel, het draait uiteindelijk om de muziek. Soms kunnen wisselingen de band beter maken. Kijk maar naar Deep Purple: met Ian Gillan werd het beter dan met Rod Evans. Met David Coverdale en Glenn Hughes werd het ook een erg goede band. Als iedereen maar lol heeft en de muzikanten maar live spelen i.p.v. machines die het werk doen, vind ik het in orde.’
Hoe kwam je in de Brian May Band terecht?
‘Ik ken Brian al jaren en hij was gelukkig altijd een fan van mij en ik van hem. Voordat Freddie overleed kwam hij bij me en vroeg of ik op zijn solo album wilde drummen. Ik kwam bij hem langs en luisterde naar het materiaal, ik heb hem iets van mijn materiaal laten horen en zo zijn we aan de slag gegaan. Ik hielp hem met zijn album en hij hielp mij met de mijne. Met andere woorden: we zaten erg lang in de studio. Toen er live optredens in het verschiet lagen vroeg hij mij om mee te doen. Ik belde daarop Neil weer en zo kwam Back To The Light tot stand. We hebben een korte tournee door Zuid-Amerika gedaan en dat was fantastisch. Het is gefilmd door de BBC. We speelden in voetbalstadions voor wel zestigduizend mensen, terwijl de plaat pas uit was. De verkopen van Brian’s album waren erg goed.’
Zijn er ook plannen om een plaat met je band Hammer te maken?
‘Ja, we willen er heel graag eentje maken, maar ja… we zitten bij twee verschillende platenmaatschappijen, dus of het lukt moeten we nog maar afwachten.’
Verscheidene recensies van je cd waren nogal negatief…
‘Tja, veel mensen houden er blijkbaar niet van als musici muziek maken, zij willen commerciële songs horen en wat ik ook hoor is dat er een verdeelde mening is. Ik maak alleen een album als ik er voor de volle honderd procent achtersta en als iemand anders het dan niet goed vindt, jammer dan. Ik heb zo’n zevenenzestig albums gemaakt in mijn hele leven en twintig daarvan kregen een perfecte recensie, twintig stuks werden goed bevonden en twintig daarvan werden afgekraakt. Je maakt platen en je hoopt maar dat ze aanslaan, soms heb je iets in tien minuten gemaakt en dan is het fantastisch gelukt.’
‘Ik herinner me een super hit waarop ik heb meegespeeld, die we in tien minuten opnamen, in één take zelfs. Ik vond het een verschrikkelijk nummer en verliet zo snel mogelijk de studio. De song werd een ontzettend grote hit. Soms werk je uren, dagen, weken aan een song en ben je heel erg tevreden over het resultaat en dan verkoopt het voor geen meter. Je moet gewoon geluk hebben, je doet altijd je best en de platenkopers moeten dan maar beslissen. The Drums Are Back… heeft niet die recensies gekregen die ik verwacht had, maar dat komt natuurlijk ook omdat het grootste deel van de plaat instrumentaal is en qua stijl nogal gevarieerd. Er zit van alles wat op en misschien is dat verkeerd geweest. Volgende keer beter dan maar!’
Welke song bedoelde je daarnet?
‘Dat ga ik je lekker niet vertellen, dat is voor mij een weet en voor jullie iets om uit te zoeken. Ik zal je een beetje helpen, het is een Rainbow song.’
Was Graham Bonnett de zanger, toevallig?
‘Nnnjjaaa!‘
Dan moet je het over “Since You’ve Been Gone” hebben!
‘Geraden! Niemand van ons wilde die song doen. We vonden de song wel goed, maar niet geschikt voor Rainbow. Op het laatst werden we door de platenmaatschappij gedwongen de song op te nemen. Ritchie deed de solo terwijl hij de krant zat te lezen, echt waar! Ik zei: ik speel het maar een keer en daarna ga ik weg. En zo gebeurde het ook, het was haast een vorm van rebellie. Het werd dus een wereldhit, iedereen wilde die klassieke song horen. Vanavond dus ook. Dus ik ben verplicht het nog steeds te spelen. Gelukkig zingt Tony het heel goed… Soms gaan de dingen nu eenmaal anders dan je wilt.’
Drummer Cozy Powell werd geboren als Colin Flooks
Geboren: 29 december 1947, Cirencester, Verenigd Koninkrijk
Overleden: 5 april 1998, M4 bij Bristol, Verenigd Koninkrijk
Cozy Powell Official website: www.cozypowell.com