Tekst: Harry Pater
Vandaag 40 jaar geleden, op 20 september 1976, werd het derde album van de Australische hardrockband AC/DC uitgebracht in het thuisland, onder de titel Dirty Deeds Done Dirt Cheap. De plaat verscheen op het Albert Productions-label, op zowel vinyl als muziekcassette.
Bijna drie maanden later, op 17 december 1976, werd het album internationaal uitgebracht (de tweede internationale release van de band) in een iets ingekorte versie en met een iets andere tracklist, op het Atlantic-label. Het album was de opvolger van High Voltage, dat in 1975 de tweede Australische release was (en opvolger van debuut T.N.T.) en de eerste internationale release; dit was een compilatie van songs van de eerste twee Australische AC/DC-albums.
De opnames werden tussen december 1975 en maart 1976 in de Albert Studios in Sydney gemaakt, met zoals gebruikelijk Harry Vanda (eigenlijk Johannes Hendrikus Jacob van den Berg) en George Young in de producers-stoelen. George Young is de oudere broer van gitaristen Angus en Malcolm Young, de oprichters van de band. Vanda en Young werden voordat ze AC/DC produceerden bekend als bandleden en songschrijvers van de succesvolle Australische band The Easybeats, die met Friday On My Mind een wereldhit had. De bezetting van AC/DC op dit album bestond uit Bon Scott (zang), Angus Young (lead gitaar), Malcolm Young (slaggitaar, backing vocals), Mark Evans (basgitaar) en Phil Rudd (drums).
Alle songs op Dirty Deeds Done Dirt Cheap zijn geschreven door Angus en Malcolm Young en Bon Scott, en zijn meteen herkenbaar als AC/DC-nummers, zoals wij die al tientallen jaren kennen. Kant A van de Australische release opent met de titelsong Dirty Deeds Done Dirt Cheap, gevolgd door Ain’t No Fun (Waiting Round To Be A Millionaire), There’s Gonna Be Some Rockin’ en Problem Child. Kant B begint met Squealer, Big Balls, R.I.P. (Rock in Peace) en eindigt met Ride On. De international versie opent op kant A met Dirty Deeds Done Dirt Cheap, gevolgd door Love At First Feel, Big Balls, Rocker en Problem Child. Kant B begint met There’s Gonna Be Some Rockin’ en daarna Ain’t No Fun (Waiting Round To Be A Millionaire), Ride On en afsluiter Squealer. De Australische versie duurt 42:24 en de internationale 39:59.
Het schijnt dat Atlantic Records de plaat eerst niet wilde uitbrengen in de VS, omdat ze de muziek te ruig en de zang onverstaanbaar vonden. Sommige radiozenders begonnen op een gegeven moment de single Dirty Deeds Done Dirt Cheap te draaien, waardoor er veel vraag kwam naar het album en de band kreeg algauw veel fans door de optredens in de States, waarna de Amerikaanse release in maart 1981 alsnog plaatsvond, nota bene na het overlijden van Bon Scott en de komst van zijn vervanger Brian Johnson en het succes van de eerste langspeelplaat van de nieuwe formatie: Back In Black. Dirty Deeds Done Dirt Cheap was het op één na bestverkochte AC/DC-album uit de Bon Scott-periode, alleen Highway To Hell verkocht nog beter (zeven miljoen exemplaren!). In de Amerikaanse albumlijst van Billboard werd in 1981 nummer drie bereikt, terwijl de Australische versie in het thuisland nummer vier behaalde. Dáár werd de plaat onderscheiden met maar liefst 6x platina (ruim 420.000 exemplaren). Hetzelfde gebeurde uiteindelijk ook in de States, al betekende dat zes miljoen verkochte exemplaren! Van het album werden vier singles uitgebracht: Jailbreak, Dirty Deeds Done Dirt Cheap, Love At First Feel en Ride On.
Het hoesontwerp van de internationale versie is van ontwerperscollectief Hipgnosis, dat van de Australisch/Nieuw-Zeelandse release bevat een tekening van Angus en Bon Scott, gemaakt door iemand van platenmaatschappij Albert Productions. Op de cd-releases in dit millennium wordt de Hipgnosis-hoes gebruikt. De eerste cd-versie kwam in 1986 op de markt, eerst in Australië en een jaar later in Europa en de VS op Atlantic. In 1994 kwam er een geremasterde versie uit op ATCO (= Atlantic).
Gepubliceerd 20 september 2016 op Classicrockmag.nl